zondag 28 april 2013

Auf wiedersehen, goodbye, au revoir...

Het zit er weer op, 3 dagen Nadelwelt in Karlsruhe. Morgen rijden we op ons gemak terug naar ons huisje en naar Monkey. We weten dat ze het geweldig naar haar zin heeft met Nico maar toch, we missen haar.

Nadelwelt is afgelopen dus ....beelden zeggen meer dan woorden.... (helaas zonder de namen van de maakster, we hadden gewoon niet genoeg tijd om zelf echt rustig te kunnen kijken / fotograferen)







Lancaster by Sue Daley

Mrs Hartigan's Stash by Sue Daley










We hebben de beurs afgesloten met een gezellig etentje met Sue en haar man Jim.
Speciaal voor Sue heb ik een prachtige creatie gemaakt. 




( And because I know Sue always reads our Blog, but doesn't understand the words in my photo's, I made a special Happy Face, just for her. )

Groetjes,
Petra
(Greetings,
Petra)

zaterdag 27 april 2013

Ze luisteren gewoon niet...

De eerste 2 dagen Nadelwelt zitten erop en wat is iedereen enthousiast. Honderden, zo niet vele honderden, bezoekers hebben wij begroet. Uiteraard waren er erg veel Duitse dames maar ook ons kikkerlandje was goed vertegenwoordigt samen met Spanjaarden, Belgen, Fransen, Engelsen en nog wat zo meer landen.

En ik versta alleen Nederlands en Engels, een beetje Duits lukt ook nog wel, maar dat is het  wel.

Moet u zich  voorstellen, er wordt wat aan mij gevraagd in het Duits, Sue Daley vraagt tegelijkertijd iets in het Engels en tot overmaat van ramp vraagt Evy ergens om in het Nederlands. Dat is een mixbrei van woorden en in mijn hoofd is de vertaalsleutel, ze luisteren niet. Ik knik eens vriendelijk naar iedereen en kijk wat vaagjes om mij heen. Dat helpt. Evy geeft Sue en de Duitse dame antwoord, vind zelf wat ze zoekt et voilà, alles is weer geregeld. 


Ze luisteren toch niet naar mijn nedduitengels, dus ik trek mij daar een beetje van terug. Evy en Sue weten toch al dat ik niemand in zo,n heksenketel versta, en alle bezoeksters, och , die snappen best dat ik buitenaards ben.

Weet u wie overigens ook voor geen meter luisteren, hertjes....
Ik zal het uitleggen. Wij moeten heel vroeg op s,morgens op de beursdagen. Het is een klein uurtje rijden van ons huisje naar de Beurs en wij zijn slow starters, wij veren niet bij het eerste ochtendgloren monter uit ons bed, integendeel, wij hebben wel een uurtje minimaal nodigen wakker te worden en dan nog een uurtje voor tandjes poetsen etc etc.

Tijdens het wakker worden zitten wij op ons terrasje, uurtje of 6, nog een beetje nevelig is het en ineens wordt mijn blik getroffen door iets wat beweegt , een metertje of 20 bij mij vandaan. 2 prachtige herten , echte,van die grote bruine. Ik vloog naar binnen om mijn I-padje te pakken om een foto te kunnen maken. Helaas waren de hertjes niet zo lief om recht in de camera te kijken. 


Ik floot eens naar ze , en ze snapten er helemaal niks van. Echt als een bliksemschicht gingen ze er vandoor. Ik riep ze nog terug, maar ze luisterden gewoon niet. 



Dus heb ik alleen maar een hele wazige foto van Oost-Indisch dove herten.

En u weet het, foto,s van de beurs en de tentoonstelling doen wij altijd pas nadat de beurs is afgelopen. Morgen dus -:)

Tot dan,
Groetjes
Petra en Evy


donderdag 25 april 2013

Gar Nichts


Onze verhuurder van het huisje is een zeer aardige meneer. Een goed gastheer die graag ziet dat zijn gasten het naar hun zin hebben. Hij komt dan ook geregeld met suggesties voor een dagje uit.

Suggesties die wij na hem aangehoord te hebben beleefd maar resoluut van de hand wijzen. Nein, we gaan niet naar de terminaalbaden. Edgar vraagt dan wat we wel gaan doen....nichts , we gaan helemaal niks doen.

Dat snapt hij niet, hij denkt dat we niet weten wat we moeten doen en komt met de volgende suggestie .....een fiets huren....verbijsterd staren wij hem aan. Fietsen, wij, met al die bergen, Nein  danke, wir wollen niet fietsen.

Aber wat willen jullie dan, een licht gaat hem op, Sie wollen shoppen in Baden Baden. Nee, ook al niet. Naar het Frieda huppeldepup museum? Met de bergbus een tour door de bergen maken....wanhopig doet hij suggestie na suggestie.

Liebe Edgar, wir wollen werklich gar nichts tun. Wij willen uitrusten, slapen, in het zonnetje zitten. Meer niet.

Eindelijk legt Edgar zich er bij neer. Hij had gasten die de hele week niets wilden doen. Moest ook kunnen. 3 hele dagen hebben we niets gedaan, gar nichts.

Maar vanmorgen om 6 uur liep de wekker af, wij stonden volkomen uitgerust op en gingen op weg naar Nadelwelt in Karlsruhe om onze stand op te bouwen. Rond 17.00 uur was alles klaar en reden we terug naar ons huisje. Maar natuurlijk niet voor we nog een paar uurtjes hebben genoten van een heerlijk zonnetje, op een heerlijk terrasje met....

Jawel, het witte goud. De brenger van de lente.

Oh ja, geen foto,s helaas. Edgar is eventjes het internet aan het repareren ... Al een dag of 2
Dus via Ipad nu maar een blogje gemaakt anders duurde het wel heel lang voor jullie iets hoorden.

Morgen start de beurs, wij zijn er helemaal klaar voor.
Groetjes
Evy en Petra

maandag 22 april 2013

Verheirated...


We hebben na een behoorlijk lange rit, gisteren ons huisje bereikt en nog maar een ding gedaan, geslapen. Tjonge wat waren wij moe. Maar na een nachtje flink doorslapen, een dagje wat boodschappen halen en slapen, zijn we weer helemaal fit

De eerste scnhitzel is verorberd en Evy is lekker aan het frutselen met haar lapjes. Een serene rust is over ons gekomen. Ons huisje is geweldig en ik moet eerlijk zeggen, ik die ieder jaar ergens anders heen wilde reizen, nieuwe dingen wilde zien, ben compleet tevreden met het huisje wat wij vorig jaar ook al huurde.

Met een blijde blik van herkenning inspecteerde ik de omgeving en de inrichting van ons huisje. He gelukkig, dezelfde handdoeken, het tafelkleed is niet verwisseld, de bank is nog net zo lekker om in weg te zakken, het uitzicht nog steeds even mooi, alles is hetzelfde gebleven. Heerlijk.

We werden vriendelijk begroet door de eigenaar van ons huisje, Edgar. Hij begreep volkomen dat wij even rust wilde, het papiergedoe kon wel even wachten.

Maar de Duitse puncktichheit kwam vandaag wel aan de orde. Edgar kwam met een formuliertje, een registratie, dat wij als gasten zijn huisje huurden. Of wij even wilden tekenen, twee formulieren, want wij waren natuurlijk nicht verheirated.

Hmmm. Ons Duits is beroerd, maarre, wij zijn wel verheirated toch? We horen toch bij elkaar, we zijn toch samen een? Edgar schudde eventjes zijn hoofd, nein sie sind nicht ein ehepaar, zwei formulieren invullen bitte.

Liebe Edgar, wir sind verheirated, al bijna 4 jaar zijn wij getrouwd, kijk maar, onze trouwringen. Ons Duits is echt allerbelabberdst, maar Edgar begreep het en was geschokt. Ojee, we zullen toch niet uit ons huisje moeten…..maar nee, Edgar was niet geschokt om onze huwelijkse staat, hij was geschokt omdat hij zo in een hokje had gedacht, natuurlijk konden ook wij verheirated zijn, geen enkel probleem.

Und wie ist das hoofd der familien? Huhhh. Wir beiden???? Nee, dat was niet mogelijk, er kon er maar een het hoofd van de familie zijn, en diegene moest het formulier ondertekenen.

Oke, geef maar aan Evy
Oke, geef maar aan Petra

Edgar draaide met zijn formulier van Evy naar mij, van mij naar Evy… En gelukkig Evy had de oplossing. Teken jij maar Peet, jij bent de oudste, ouderdom gaat voor de jeugd.

Met gemengde gevoelens tekende ik het formulier, Edgar was duidelijk opgelucht. Want het maakte hem niks uit, verheirated of niet, maar zijn formulieren….die moesten wel getekend worden. Duitse degelijkheid voor alles. :)

Groetjes
Petra



vrijdag 19 april 2013

Huishoudelijke mededeling...

Zoals u weet heb ik regelmatig een intensief gesprek met de alom aanwezige stofjes in de winkel. Soms zeer individueel, met slechts een rol. Soms met een afvaardiging van een stijlgroep. En maar heel af en toe met alle aanwezigen. Dat laatste doe ik namelijk niet graag. Het is niet eenvoudig om verschillende stijlen, met ieder hun eigen denkbeelden en visies, tot een eenheid te smeden.

En al helemaal niet omdat ik zeer omzichtig te werk moet gaan.

Zo'n individueel rolletje, dat gaat wel goed. Ik hoor wat zacht gemompel, kijk eens goed rond en pak de aandachtvrager uit de kast. We bespreken zijn of haar vraag, komen tot een goed antwoord en klaar is Kees. Niemand die daar ook maar iets van merkt.

Hoewel, de afgelopen maand was ik niet zo alert, hoorde en zag de rolletjes bijna niet en toen sprong er ineens een felle rode uit de kast zo op mijn hoofd. En dat terwijl ik bezig was een bezoekster te helpen met het uitzoeken van een rand om haar quilt. Gelukkig bezat ik de tegenwoordigheid van geest om het rolletje acuut te verhuizen naar de Saleskast in de gang. Zo werden mij de pijnlijke blikken... ach gossie, die mevrouw is niet helemaal goed... van onze bezoekster gespaard.

En een afvaardiging van een stijl, dat is ook nog wel te regelen. Ze mogen sowieso niet voor 4 uur in de middag komen en als er dan nog bezoeksters zijn dan schors ik even het overleg. Zo'n afvaardiging van bijvoorbeeld de reproductiestofjes die begrijpen dat best.

Hoewel, we hebben een nieuwe stijlgroep, de jaren 30 stofjes, en die snappen het allemaal nog niet zo. Vorige week nog begonnen ze om 13.30 uur ineens op hoge toon te roepen om crisisoverleg. Met harde hand moest ik ingrijpen. Ik doe niet aan crisisoverleg. Ik doe aan samen oplossingen bedenken, aan samen tot consensus komen, en dat jullie uit de jaren dertig komen, jammer joh, het is nu 2013, pas je maar aan. De jaren dertig stofjes bleven sputteren, en klagen, ik begreep ik niks van. Anarchie alom,

Zeer tegen mijn gewoonte in besloot ik Evy om raad te vragen. Weet jij wat ze mankeren, ze luisteren niet, ze blijven maar mopperen? Na de inmiddels bekende meewarige blik stelde Evy voor ze misschien eens uit hun plastic verpakking te halen....

Een zeer goed idee, de rolletjes stopten met sputteren en stonden te stralen in hun kast. Opgelost.

Maar soms, heel soms heb ik een huishoudelijke mededeling waar alle stijlen van op de hoogte moeten zijn. Dat is niet eenvoudig. Ik doe dat bij voorkeur na sluitingstijd. Meestal is de huishoudelijke mededeling eenvoudig. De effen stofjes krijgen een nieuwe kast, de moderne stofjes gaan verhuizen naar het koffiekamertje... dat soort zaken. Er is altijd wel wat protest, de gemoederen moeten worden bedaard, maar het loopt allemaal wel los.

Hoewel, vandaag was het hommeles. Ik had een huishoudelijke mededeling gedaan. En u wilt het niet geloven, totale chaos brak uit. En waar ging het om, echt waar niet te geloven, te gek voor woorden, ik had ze meegedeeld dat wij 2 weekjes niet aanwezig zouden zijn. Dat wij naar Nadelwelt in Karlsruhe gingen en aansluitend naar de Expo in Veldhoven. Dat de winkel 2 weekjes dicht zou zijn. Van 22 april tot 6 mei.

Ze gilden, en wij dan? Waarom komt Nico niet om ons gezelschap te houden?

Nico heeft een andere baan, en hij helpt ons nog waar het kan, maar 2 weken.... dat gaat niet. Ze zwegen beduusd. Ze snapten het wel. Maar ze waren wel verdrietig. Het ging mij aan het hart. Weet je, als ik jullie nu gewoon op de hoogte houd van ons uitstapje, is dat een idee? Met instemming werd mijn voorstel aanvaard. Ik zou ze goed op de hoogte houden, ze hoefden alleen maar ons Blog te volgen... opgelost!

Een huishoudelijke mededeling.

Van 22 april tot en met 6 mei is de winkel gesloten.

U begrijpt dat vast veel beter dan al onze rolletjes -:)

Groetjes,
Petra
 
 

dinsdag 16 april 2013

Het project...

Gisteren stipte ik het al even aan, het project is klaar en hangt in de winkel mooi te zijn. Gequilt en wel. En nee, ik voel het, u vraagt zich af of ik ook het quiltwerk heb gedaan, nee dus.

Ons aller Elly was zo lief om dat stukje voor mij te doen en het resultaat is prachtig geworden.


Het patroon vindt u hier:
Werkbeschrijving:
 
Let bij het printen van de blokken goed op dat u de optie "niet schalen" kiest.
 
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Verder was het vandaag onze oppas dag en je kunt het ze niet jong genoeg leren... ijsje eten bij McDonalds.

 


Oh ja, wat ik bijna zou vergeten, de afgelopen weken zijn er schitterende quilts voorbij gekomen. Wat dacht u van 2 heel verschillende uitvoeringen van de Easy Street van Bonnie Hunter....


Quilt van Anita

 
Quilt van Coby

Wat kleuren zoal niet kunnen doen, het blijft een genoegen om naar te kijken.

En dit was natuurlijk niet alles. We hebben een zeer geslaagde beurs in de vernieuwde broodfabriek in Rijswijk achter de rug en zijn druk bezig met de voorbereidingen voor de beurs in Karlsruhe en Veldhoven.

Tenminste, vanaf gisteren ben ik daar actief mee aan de slag.....en och, we vertrekken pas over 7 dagen. Alle tijd dus. Rustig nou maar Eef...niet zo wanhopig kijken...ik heb er weer zin an, komt echt goed...-:)

 
Wordt vervolgd,
Groetjes

Petra

zondag 14 april 2013

Somberen...

Ieder jaar heb ik er last van, van somberen. Het is te lang koud, de blaadjes blijven weg van de bomen, kortom ik functioneer op winterkracht. En neemt u gerust van mij aan, dat is niet op halve kracht, of op een kwart kracht, nee, dat is echt in slow motion met een 10 keer vertraagd beeld.

Dit jaar leek het erop dat de winterdip aan mij zou voorbij gaan. Vol ijver maakte ik in februari zelfs mijn Amish quilt. Helemaal af zelfs. (En zoals beloofd, morgen het patroon helemaal uitgewerkt op ons Blog.) Ik dankte een en ander aan mijn nieuwe wake-up light en dacht de jaarlijks terugkerende dip de baas te zijn.

Niets bleek minder waar
 
 
Begin maart sloeg de winterdip alsnog genadeloos toe. Heviger zelfs dan in voorgaande jaren. Uitgeblust stond ik op , sloeg mij zo goed als kwaad het ging door de dag heen, en ging na werktijd zombieachtig verder tot bedtijd. Geen vrolijke Blogjes kwamen er uit mijn vingertjes, mijn hersentjes waren humorloos en gespeend van alle creativiteit. Evy volgde, met meer dan gemiddelde interesse, het weerbericht en had verder gewoon ontzettend veel geduld met mij.

En ineens was het over, de hortensia's vertonen groene blaadjes, de temperatuur kruipt langzaam omhoog en Mark zegt het ook, niet meer somberen. En als Mark het zegt.....
 
 
Het eerste wat ik heb gedaan is de etalage veranderen. Weg met al dat ijzige gedoe. We staan aan de vooravond van een historische gebeurtenis. Hare majesteit stopt ermee en we krijgen na ruim 120 jaar weer een koning op de Nederlandse troon. En echt waar, wij hebben zomaar, heel lief, een ware Koningsquilt in bruikleen gekregen.

 


Cuny vanCollenburg stuurde ons haar prachtige variatie op de Emma en u raad het al, deze pracht quilt pronkt in de winkeletalage. Omringd door onze meer dan koningsgezinde beren. Cuny, hartstikke bedankt dat wij jouw quilt mochten lenen.

De lente is gearriveerd in mijn hersentjes en u gaat weer veel van mij horen. Want het zat even op slot, maar ze zijn er wel, mooie, ontroerende, leuke, creatieve gebeurtenissen.
 

Tot snel! 

Groetjes,
Petra (en Nico)
 
 

        Lieve mensen, We gaan het weer een keer doen... onze beroemde gra...