zaterdag 27 mei 2017

We wanna go home, oh how we wanna go home

Het zit er bijna op. Nog 1 nachtje slapen en dan maken wij ons op voor de vliegreis naar huis. 3 weken lang hebben wij zo vrij als een vogeltje in de lucht door de VS rondgereden.

Een reis die nu ten einde komt. En het is ook mooi geweest. We verlangen naar ons huisje, de kinderen en Jessie, de winkel, kortom naar ons Nederlandse leventje.
Dit wordt het laatste blogje vanuit de States. We hebben, ver weg van huis, genoten van uw berichtjes via Facebook, Blog en Mail.

De afgelopen dagen zijn wij natuurlijk wel nog op pad geweest. Dwars door Amish County. We hebben stapvoets gereden achter de Amish Buggy's die hier de wegen massaal bevolken.
Het zijn echt supergave karretjes. Ik suggereerde dat wij er best een konden kopen. En ja, zelfs ik snap dat die niet in de koffer past maar er bestaat toch ook nog zoiets als bootvracht?



Evy was het helemaal met mij eens maar vroeg nog wel even waar ik het paard wat die karretjes trekt ging laten. Hmmm, niet over nagedacht. Ik wil geen paard. Ik heb het niet zo op paarden, of koeien, of welk ander dier in een wei dan ook. Leuk op afstand, heel idyllisch en zo, maar niet te dichtbij.
Dat viel mij hier toch al op. De paarden en koeien staan hier heel dicht langs de weg met maar een laag hekje ertussen. Best wel gevaarlijk eigenlijk. Gelukkig hebben wij dat in Nederland beter geregeld Eef, constateerde ik monter.

Peet, ben jij je ervan bewust dat niet iedereen in ons landje zich uitsluitend over de snelweg verplaatst....en dat je in Nederland ook landweggetjes hebt, waar weilanden aanliggen?
Met paarden en koeien en schapen? Ja ja, je hebt gelijk, nu je het zegt, is mij weleens opgevallen inderdaad. Veel te dichtbij, ook in Nederland. Maar die lopen niet pal voor ons over de weg.

   

De indruk zou kunnen ontstaan dat ik meer van een stadse omgeving hou dan van het platteland maar niets is minder waar. Het is alleen dat die dieren in een wei zo groot zijn van dichtbij, daar ben ik een beetje bang voor. Dat is alles. Voor de rest vind ik de omgeving prachtig en ik laat ook meermaals Evy zich een hoedje schrikken door hard STOP te roepen als ik iets moois zie wat ik wil fotograferen.

 Tenminste, in het begin van onze reis. Toen maakte ze nog weleens een noodstop tot ongenoegen van het achteropkomend verkeer. Nu rijdt ze onverstoorbaar door tot een veilige plek om te stoppen en maak ik uiterst tevreden mijn fotootjes.



Over fotootjes gesproken, de laatste Quiltwinkel die wij bezochten was super. Er hingen heel veel mooie quilts en de dames van de winkel waren super aardig. Het waren Amish dames dus daarvan geen beeld maar van de rest natuurlijk wel.

   






   





     





     





   





That's all folks. We are going home.
En we zijn er ons terdege van bewust, we zijn echt super geluksvogels dat we deze mooie trip hebben kunnen maken. Ik sluit af met de meest toepasselijke foto die ik deze reis heb kunnen maken....

 

Groetjes
Evy en Petra
Die vanaf dinsdag gewoon weer lekker aan de slag gaan in ons en uw QuiltersPalet.

vrijdag 26 mei 2017

Voltooid verleden tijd

Misschien was het u nog niet opgevallen maar ik ben een absolute cultuurbarbaar. De enige geschiedenis waar ik in ben geïnteresseerd is de geschiedenis van eten. Oh, en die van glaskunst en miniaturen en de Amsterdamse school en de Hollandse schilderkunst uit de gouden eeuw. En van quilten natuurlijk.  Oh ja, de Amish geschiedenis vind ik ook heel boeiend. Maar dat is het wel een beetje.

Evy is wat gecultiveerder. Maar ja, we zijn met zijn tweeën op vakantie. Ons uitgangspunt is dat je het dan allebei naar je zin moet hebben. Dus zoeken wij naar gezamenlijke interesses. Het quiltmuseum bezoeken en langs allerlei quiltwinkels rijden vinden we beidden leuk, dat hebben we dan ook veelvuldig gedaan deze reis. We houden ook allebei van antiekwinkeltjes bezoeken.




Op mijn enthousiaste mededeling dat het tijd werd om wat cultuur op te snuiven keek Evy hoogst verbaasd. Ze weet dat ik echt niet te bewegen ben om een rondritje langs monumenten te gaan rijden. Ik wil niet oneerbiedig klinken maar echt waar, al die standbeelden zien er zonder vogelpoep op het internet een stuk beter uit.

Nee, we gingen een ritje maken door de omgeving en wat je dan tegenkomt, daar kan geen museum tegenop.

Het prachtige landschap van Lancaster County doet je onmiddellijk denken aan de glooiende heuvels in Engeland. En wat vertelt de geschiedenis ons. De Engelsen hebben samen met de rest van Europa grote delen van Amerika gekoloniseerd . Je ziet het hier terug in de plaatsnamen. Bird in Hand , West York, Manheim, New Holland. Overal herken je de Engelse , Duitse en Nederlandse invloeden.

       

Wat mij wel bevreemde is waarom ze een dromedaris in dit landschap hadden geplaatst. Maar vooruit, met wat fantasie beschouw je het gewoon als een beetje uit de kluiten gewassen koe, dan klopt het gewoon weer.

 

Ons ritje voerde ons naar een antiekwinkel en als je ergens geschiedenis meemaakt is het wel daar. Je hoeft er niets voor te betalen, je mag gewoon overal aankomen en niemand verbiedt je foto's te maken. Mijn ideale omgeving.
In de antiekwinkels vind je een schat aan historie. Ik neem u even mee op een virtuele toer

     

Een krantenpagina uit 1862 met een afbeelding van een legerplaats. Je mag het aanraken, goed bekijken en zelfs kopen voor een redelijk bedrag.
Wat mij vooral heel trots maakt is de invloed die ons kleine dappere volkje hier zoal heeft achtergelaten.

 

   

E kan toch echt niets op tegen onze klompen, molens en tulpen. En gelooft u mij, dit vindt u echt niet in een museum.

Iedere geschiedenis heeft ook zijn donkere kanten. In de antiekwinkels hier ligt het vol artikelen die ik echt niet in ons blog wil plaatsen. U gaat hier absoluut geen foto's tegenkomen van Duitse artikelen uit de 2de wereldoorlog.

Ik heb ook lang getwijfeld of ik u onderstaande foto wel zou tonen. Maar de geschiedenis is een feit. Die is niet te veranderen, we kunnen er echter wel lering uit trekken. En we hebben geleerd.
Onderstaande artikelen zult u tegenwoordig heel terecht echt nooit meer in een winkel tegenkomen.

 

Maar we trekken duidelijk lering uit de geschiedenis. Want in de tijd waarin bovenstaande artikelen als heel normaal werden beschouwd was een artikel zoals u hieronder ziet ondenkbaar.

   

Een schat aan historisch inzicht, dat is wat de Antique Malls in Amerika ons laten zien. Fraaie en minder fraaie episodes uit het verleden liggen er opgestapeld.
En zelfs voor een cultuurbarbaar zoals mijn persoontje komt hier het verleden tot leven. Worden kunststromingen zichtbaar gemaakt. Want ik hoef niet naar een museum om dit staaltje van Art Deco kunst te bewonderen .

 

Antiekwinkels in the States, het is een grote "Tussen Kunst en Kitsch" aflevering. Heel veel kitsch met af en toe een pareltje kunst.

 

Maar aan alle cultuuropsnuiverij komt bij mij een eind als mijn maag begint te knorren. Snel verzekerde ik Evy dat ik nog een historische plek aan haar wilde laten zien. Een heel bijzondere die ze zeker op prijs zou stellen. Fluks tikte ik het adres in van Iron Hill Brewery. Waar ze nog op de oude manier bier brouwen, heel historisch. Evy begreep mijn enthousiasme niet zo, ik ben niet echt een bierdrinker. Tot ze erachter kwam dat ik gemaksheidshalve maar even vergeten was te melden wat de volledige naam was.


Na een heerlijke avond keerden wij terug naar ons huisje en geloof het of niet, Evy heeft het voor elkaar gekregen om gewoon Nederlandse ondertiteling te laten verschijnen op de tv. Het verleden is prachtig maar de toekomst is nu.Want in de States Netflix ontvangen met Nederlandse ondertiteling, wie had het nog geen10 jaar geleden kunnen dromen ?



Misschien, heel misschien, komt er ooit wel een blogje vanaf ruimtestation dependance QuiltersPalet op de maan......maar voor nu

Tot morgen
Groetjes
Evy en Petra










donderdag 25 mei 2017

Truth or Dare


We hebben het gedurfd.

Na veel wikken en wegen hebben wij het eindelijk aangedurfd. Hoewel de indruk zou kunnen zijn ontstaan dat wij ware globetrotters zijn die heel avontuurlijk op de bonnefooi door de VS heen kachelen is dat niet helemaal waar. Met behulp van Padje en het internet is het namelijk een fluitje van een cent om door alle staten van de USA te reizen. Wist u trouwens  dat iedere staat een eigen quiltblok heeft?



Ik ook niet, maar nu dus wel. Maar goed, dat terzijde.
Wij hebben al enige tijd een innige relatie met booking.com. Ik tik de plaats waar wij willen overnachten in en voilà , de beschikbare hotels worden fluks vertoont. Na even snel de recensies te hebben gecheckt boeken wij een kamer en een tien minuten later melden wij ons vrolijk bij de receptie.

Die recensies checken is echt wel verstandig. Hoewel wij best avontuurlijk zijn ingesteld is het lezen van recensies waar men het heeft over "erger dan Bates Motel" , bedbugs of crockroaches in de kamer ons iets te avontuurlijk. Als echte globetrotters wensen wij wel een beetje comfort en geen vieze beestjes in ons bed.

 

In Europa is het boeken van een hotelkamer niet zo avontuurlijk, je kent de meeste hotelketens en vaak is de beschrijving redelijk accuraat.
Hoe anders is dat hier in de VS. Het meest achteraf, in een criminele buurt, gevestigd etablissement heeft een website die suggereert dat je in Hotel des Indes een kamer boekt.  
 
Zo zijn wij de afgelopen dagen geconfronteerd met een luidruchtige dame met blauw getatoeëerde lippen die ons geld vroeg of liever naar ons schreeuwde dat ze geld wou. Wij lopen dan snel door naar onze kamer, vriendelijk nee schuddend. Een dronken meneer die ons vroeg waar wij vandaan kwamen en op ons antwoord Holland, een hele tirade hield over Haarlem. Niet omdat hij ons schone Haarlem kent, maar omdat er een Nederlandse toeriste was overvallen in Harlem.
De gekste dingen maken wij mee in onze CSI hotelletjes en soms zijn ze best wel een beetje beangstigend.

Daarom hadden wij besloten om de laatste 3 dagen van onze reis rustig in Lancaster, Pennsylvania door te brengen. Niet in hotels of motels maar gewoon in een huisje.
Padje, zoek eens een huisje voor ons in de buurt van Lancaster? Padje kent het verschil tussen huisje en hotel niet en kwam weer op de proppen met allerlei vage motels.



Weet je Eef, we moeten gaan air-bee-en-bee-en. Dat doen echte avonturiers, gewoon, sprong in het duister, met de blik op nul en verstand op een laag pitje, gewoon doen.
Evy keek wat bedenkelijk maar staat natuurlijk ook open voor adventure. Kijk maar even wat er wordt aangeboden, wellicht zit er iets leuks bij. Dat liet ik mij natuurlijk geen 2 x zeggen en binnen No-time had ik iets gevonden. Heel leuk, in Lancaster, en betaalbaar. Wij waren het snel eens, dat gaan we doen.

   

Creditcard please..............de bedenkelijke blik van Evy werd nog bedenkelijker. Kom op, we geven die creditcard hier ook aan de louche hotelletjes. Evy knikte wat benepen en gaf de gegevens door. We waren er bijna.

Please send us a copy of your drivers license.
Evy was onverbiddelijk. Oh nee, dat gaan we niet doen, dadelijk worden we slachtoffer van identiteitsfraude.
Kom op Eef, het is alleen de voorkant, daar kan iemand niks mee, daar staat geen nummer op. Miljoenen mensen air-bee-en-bee-en. Dat is best wel safe. Schoorvoetend uploadde Evy haar rijbewijs

Please send us a copy of the other side of your drivers license.
Kent u dat. Het gevoel van het point of no return. Evy uploadde ook de achterkant van haar rijbewijs en binnen een paar minuten waren wij geverifieerde reizigers. 3 minuten later kregen wij een mailtje van Samuel and Iva die ons graag wilde begroeten at our new home for the next 3 days.

We hebben het gedurfd en gedaan. En al weten we dat miljoenen mensen het voor ons ook hebben gedaan, we zijn trots op onszelf. Want wij zijn niet van de generatie die met een telefoon aan het oor geboren worden.
 

Wij zijn nog van de generatie die in onze jeugd nog nooit van air-bee-en-bee-en. hadden gehoord. Maar wij gaan mee met onze tijd. We laten ons niet weerhouden door "onbekend maakt onbemind" en zeker niet door..."wat de boer niet kent dat eet hij niet"

En met een geweldig resultaat. Voor een fractie van wat de motelletjes ons berekenen zitten wij heel riant in een echte Amerikaanse woonwijk in een superleuk huisje te genieten van onze rust .


Heerlijk


Tot morgen, en, wij weten dat het donderdag Hemelvaartsdag is.  Dan is de winkel traditiegetrouw gesloten. Vrijdag staat Cora weer helemaal paraat om u met raad en daad terzijde te staan.

Oh ja, de nieuwe Give Away komt eraan....

Groetjes
Evy en Petra






















woensdag 24 mei 2017

It,s the law

Iedere Nederlander wordt geacht de wet te kennen. Niet dat iedere Nederlander die ook echt kent, maar we weten voldoende. Daar gaat de rechter ook vanuit. Dat u weet dat u niet mag stelen of iemand letsel toe mag brengen en de verkeersregels in grote lijnen kent. De Nederlandse wet is duidelijk en eenduidig. Van het hoge noorden tot het diepe zuiden overal is de wet hetzelfde.

Hoe anders is dat in de 50 staten van de USA . Wij zijn door 6 staten gereisd en overal gelden andere verkeersregels. Om er zeker van te zijn dat u dat ook weet staan er overal verkeersborden.



Nu gebruiken wij ons gezonde verstand, doen altijd gordels om, rijden niet met alcohol op en houden ons aan de maximum snelheid. Geen vuiltje aan de lucht dus. We reden heerlijk richting nieuw hotelletje, het was al wat donker. En ik was blij verrast toe ik ineens in mijn spiegel een leuk verlichte auto zag. Veel flikkerende lampjes, super gezellig.



Ik attendeerde Evy op de kerstverlichting die achter ons reed. Een hartgrondig Néé, Hè volgde en Evy stuurde onder een gemompeld, dat is de politie, we worden aangehouden, de auto naar de kant.

Ik was helemaal blij. Nog bijna voor de auto stil stond wilde ik uitstappen om een leuk fotootje voor jullie te maken. Evy vond het ook vast leuk, ze draaide de autoruit ook al helemaal open. Op mijn , ik stap wel even uit joh, is handiger voor de foto, klonk een hartgrondig gemeend "Peet, blijf zitten "
Evy zegt dat vast niet voor niks. Ook de nogal grote agent die inmiddels naast de auto stond gromde nogal bars " Stay in the car, ma'am.

Er volgde een gesprek in het Engels. Ik was inmiddels diep onder de indruk van de situatie. Het werd mij duidelijk dat ik beter even mijn mond kon houden, voor je het weet hebben we toch onbewust iets gedaan wat against the law was.

Ma'am Your driving is suspious. Huh, wat zegt die? Dat wij verdacht rijgedrag vertonen. En alsjeblieft Peet, hou je mond.
Ja, ja, ik zeg toch niks.

Na de uitleg van Evy dat ik de weg tot 3 keer toe verkeerd had gezegd zodat ze steeds opnieuw een  rotonde moest nemen voor we de juiste afslag hadden ontdooide de officer, zo noemde Evy de agent, een beetje. Hij moest zelfs lachen en wenste ons een safe trip.

Op mijn gefluisterde vraag of ik nou mocht uitstappen en een fotootje kon nemen verschoot Evy bijna van kleur en reed vlot weg. Je mag geen foto,s van een politieagent hier nemen blijkbaar.
Maar je mag hier wel bij het benzinestation allerlei soorten messen kopen. Gewoon tussen de snoepjes en chips staat een vitrine met enge messen. Vrij te koop.



Ach, wat zal ik ervan zeggen?
It's the law.

Wij rijden gewoon veilig buckled up verder. Laat dat maar aan Evy over.



Groetjes en tot morgen
Evy en Petra





dinsdag 23 mei 2017

Het leven is vurrukkulluk

Herkent u de bovenstaande zin. Het is de titel van een boek van Remco Campert. Heel lang geleden heb ik het ooit eens gelezen en de inhoud ben ik verder vergeten. Maar die titel.
Die herinner ik mij iedere dag. Want het leven is inderdaad verrukkelijk. De ene dag wat meer dan de andere, anders zou het ook maar een saaie boel worden maar iedere dag is er wel een momentje, of vele momenten om happy van te worden.



Neem nu een dag als Zondag 21 Mei .Om 6 uur loopt de wekker af. Niet iets om super vrolijk van te worden. Ik bedoel, 6 uur, kom op zeg, dat is zo,n beetje midden in de nacht. Zeker voor een ochtendschuw typetje als ik. Al die opwekkende spreekwoorden zoals " De morgenstond heeft een lachende mond" of "een spin in de morgen geeft een dag zonder zorgen" Het spijt mij, maar het is aan mij totaal niet besteed.

Maar dan komt het happy moment. Een lekker kopje koffie, toast met zachtgekookte eitjes. Voor ik het weet is het 7 uur. Nog steeds een onchristelijk tijdstip om wakker te zijn maar het happy gevoel begint te komen.

Plotsklaps is het daar, je loopt na een ritje van een beetje veel kilometers het Convention Center in. Je realiseer je dat er een dag vol nieuwe ontdekkingen voor je ligt en onbewust klinkt de titel van een boek door je nog niet helemaal functionerende brein door...........het leven is vurrukkulluk.

Voor u nu denkt, die Amerikanen zijn wel erg vroege vogels met beurzen die al om 8 uur open gaan. Dat is niet zo. Vanaf 8 uur zijn er diverse workshops en Evy wil die graag bijwonen. Een mens is nooit te oud om iets aan of af te leren.

Na die workshops , waaraan ik overigens niet actief deelneem, start de Beursdag. De mooiste stands schitteren je tegemoet. Ik heb er heel veel gefotografeerd.
Al die foto,s vindt u via onderstaande link.

St Louis Boots & Zo

Tussendoor gaan wij natuurlijk wel lunchen en dat doen wij super-de-luxe in het Marriot Hotel. Nu niet direct denken, wat een verbrassers, nee juist niet.  
In het Convention Center verkopen ze uitsluitend zeer onsmakelijke broodjes voor heel veel geld.  Tegen alle Amerikaanse gewoontes in zijn het ook nog eens minibroodjes. De eerste keer dat ik ze zag, die broodjes, heb ik even aan de bedienende dame gevraagd of ze geen nulletje waren vergeten op de prijslijst.  Moest het niet 0,80 zijn in plaats van 8,00.  Ik vraag dat soort dingen in het Nederlands en Evy vertaalt alleen de dingen die ze wil vertalen dus ik heb niemand beledigd hoor.  Maar wat een afzetterij.

Daarom gaan wij naar het Marriot Hotel aan de overkant om te lunchen. Ik weet uit ervaring namelijk dat de lunches in hotels vaak zeer redelijk geprijsd zijn en meestal erg lekker. En dat bleek ook zo te zijn in het Marriot. Ik zit daar dan om mij heen te kijken, naar alle bedrijvigheid en geniet van mijn lunch. Echt een, het leven is vurrukkulluk momentje.




Na de lunch kan ik weer met frisse moed de paden op, de lanen door in het Convention Center.



Vier hele dagen hebben we er doorgebracht en we hebben vast een aantal stands niet gezien. Maar wat we wel gezien hebben.....grandioos.

En dan is het alweer tijd voor, u raadt het nooit......Het Diner.........nee, niet dat boek van Herman Koch. Gewoon mijn avondeten , zeer belangrijk
Herinnert u zich nog toen wij een kleine 3 jaar geleden in Houston waren. Rinske en Emmy nodigden ons uit voor een dinertje. U kent Rinske wel, van Rinske Stevens Design. Een super groothandel die ook heel mooie kartonnage pakketten verkoopt. Juist ja , die Rinske.
   

We zijn toen naar de Cheese Cake Factory geweest en het leek ons wel leuk om Rinske , dit keer samen met dochter Charlotte , uit te nodigen om weer bij de Cheese Cake Factory te eten. Nu wel het filiaal bij St Louis uiteraard.



Het werd een super gezellige avond, zo gezellig dat Padje zelfs foto's is vergeten te nemen. Maar niet getreurd, er komen nog 5 vurrukkulluke dagen aan.
We zijn inmiddels weg uit het zwarte internet gat. Ik heb weer alle avonden WiFi tot mijn beschikking zonder dat ik als een Lijpe Loetje met Padje boven mijn hoofd in het pikkedonker een signaaltje probeer op te vangen. Heerlijk.

U begrijpt dat we in dit blogje inmiddels zijn aangekomen bij maandag 22 mei. Vanmorgen hebben wij vrolijk Mies en Henry gedag gezegd en vlot op weg gegaan naar New York. Daar verwachten wij zaterdag te arriveren. Hopelijk lukt dat allemaal want ik heb begrepen van Evy dat ons vliegtuig niet op ons wacht als we een paar daagjes later komen. How Rude.

De route is een kleine 1500 kilometer maar wij rijden rustigjes aan. Niets belet ons om onderweg gewoon even te stoppen voor een Antique Mall waar je dus een juweeltje van een poppenhuis kunt vinden. Helaas is onze koffer niet ontworpen om poppenhuizen in te vervoeren. Eeuwig zonde.

 
Op mijn dringende verzoek stoppen wij ook regelmatig om iets te eten. Dat maakt een hoop goed.
Nu moet ik wel zeggen, soms is het contrast waar wij eten wel heel groot. Van het Marriott naar Backyard BBQ.



Gelukkig heb ik een maag van schokbeton , ik eet overal en Evy is zo wijs om het bij iets simpels te houden. Een tosti of zo. Tenminste , dat dacht ze. Maar zelfs iets simpels als een tosti weten ze bij de BBQ tent nog ongezond te maken. Ze bakken ze in de boter, u weet wel, zoals je ook wentelteefjes bakt. Als klap op de vuurpijl kregen wij de BBQ chips, die hadden we erbij besteld. Er was helemaal niets mis mee. Het zat keurig verpakt in een zakje...................



We gaan nu een avondje heerlijk relaxen in ons hotel van vandaag. Van Blokhut naar Holiday Inn.



Het leven is vurrukkulluk

Tot morgen, ik kan het nu weer zeggen, ik ben weer online, all the way.

Groetjes
Evy en Petra















        Lieve mensen, We gaan het weer een keer doen... onze beroemde gra...