Het zit er bijna op...

Nog een paar uurtjes en we kunnen met veel plezier en dankbaarheid terugkijken op 2014 en vooruit kijken naar een nog blanco 2015.
 
Wij wensen u
12 maanden gevuld met gezellige quiltvriendinnen...
52 weken plezier tijdens het naaien
365 dagen vol met mooie aaibare lapjes
8760 uren creativiteit
525600 minuten met prachtige kleuren

Maar boven al wensen wij u en de uwen 31536000 seconden voorspoed, tevredenheid en geluk.

Evy en Petra

Dag 2014 .... Eindejaars Knal Sale

Het jaar is zo goed als voorbij. De gezellige Kerstdagen staan voor de deur en daarna is het wachten op Oud en Nieuw. Ik persoonlijk vind dat altijd van die "net niks" dagen. De dagen tussen Kerst en Oud en Nieuw

Het een is geweest en we wachten op het andere.
Maar niet dit jaar want wij veranderen die dagen in een spetterend SALEFESTIJN.

Op zaterdag 27 december  gaan wij om 10.00 uur van start en we gaan door tot 30 december 16.00 uur. En met doorgaan bedoelen wij dus zaterdag, zondag, maandag en dinsdag. (Let op: tijdens de Sale dagen worden er uiteraard geen stempeltjes gegeven)

Wat kunt u verwachten?
Heel veel , ik kan niet anders zeggen, heel veel voordelige aanbiedingen.

• Prachtige Balipops van 39,50 voor 27,50  euro
• 25 % korting op alle Batik stoffen van de rol... ja echt op alle rollen op de rol en daar hebben wij er heel veel van (minimale afname 0,25 cm, we snijden tijdens de sale geen Fat Quarters )
• Vele, vele, te veel om op te noemen fat quarters voor slechts 3 euro per stuk of... 4 voor 10 euro
• De inmiddels fameuze sprokkelstokjes zijn er ook bij, in grote getale voor een sprokkelprijsje 10 voor 10 euro.
• En natuurlijk hebben wij, zoals u van ons gewend bent, weer heel veel stoffen op de rol in de aanbieding voor 10 euro per meter. (minimale afname 0,25 cm, we snijden tijdens de sale geen Fat Quarters)

Zal ik nog iets verklappen?
Deze dagen zijn ook supergeschikt om uw garens aan te vullen want ook de Aurifil kasten vol met garentjes willen meedoen met de Sale.

• De grote klossen dikte 40.
  Normaal 7,50 per stuk, nu 3 klossen voor 20,00 euro.
• En de kleine klosjes dikte 50
  Normaal 3,75 per stuk, nu 10 klosjes voor  30 euro

Was dat het? Nee hoor, we hebben nog meer!

• Wat dacht u van de Jellyrolls van 52,50 voor 39,50
• Charmpackjes van 14,50 voor slechts 11,50

En, en, en, teveel om op te noemen...

• Heel veel boeken
• Heel veel patronen
• Heel veel veel dus, allemaal voor speciale prijsjes.

Heel veel redenen voor een bezoekje aan het QuiltersPalet op :

Zaterdag   27 december van 10.00 tot 16.00 uur

Zondag      28 december van 10.00 tot 16.00 uur

Maandag.  29 december van 10.00 tot 16.00 uur

Dinsdag     30 december van 10.00 tot 16.00 uur

Daarna gaan wij een weekje uitrusten en is de winkel gesloten vanaf woensdag 31 december tot dinsdag  6 januari 2015

Wij zijn er weer klaar voor, heel graag tot ziens op de spectaculaire Dag 2014 - Hallo 2015 Super Eindejaars Sale van het QuiltersPalet.

Voor nu wensen wij u twee heerlijke Kerstdagen toe met veel gezelligheid, warmte en liefde om u heen!

Groetjes,
Evy en Petra

Goodbye America

Het zit er bijna op. Twee weken zijn voorbij gevlogen. De koffers zijn weer ingepakt. En ik ben blij. Echt waar , ik ben super blij dat het vliegtuig ons zo meteen weer terug brengt naar huis. Ik heb een beetje last van heimwee. Het was mooi, het was fantastisch maar als ik een spreekwoord tegenwoordig echt goed begrijp is het ..oost west, thuis best.

Gelukkig werkt Amerika een beetje mee om het afscheid niet al te moeilijk te maken. Ik had het lumineuze idee om een vlooienmarkt te bezoeken de laatste dag van onze vakantie. Wel kijk en huiver. Ik doe nooit zomaar iets, laten we dat voorop stellen, ik bereid mij goed voor en kijk nu zelf.

Hier wou ik heen.

Hier kwam ik terecht

Beide foto, s zijn  van dezelfde Sunny Fleamarket. De bovenste is van het internet, de tweede door mij genomen.. Ik ben niet bang uitgevallen maar het leek mij echt beter om niet uit de auto te stappen. Ook dit Amerika, in ieder geval een stukje ervan -:)

Datzelfde Amerika , waar ik met een heel aardig meiske sprak in een restaurant . Ze droeg een T shirt met daarop, I Love My Job. Maar in goed vertrouwen vertelde zij mij dat zij een alleenstaande moeder was, met 2 banen en wel moest houden van haar job omdat ze anders gewoon op straat stond. 

Doodsimpel omdat er geen sociaal stelsel is dat haar ondersteund. En begrijp mij goed , ik geloof heilig in ondernemerschap, in werken voor geld. Maar wat ik zo fantastisch vind in ons superkleine landje is dat als het echt niet gaat er een sociaal vangnet is. En dat is niet altijd financieel. Dat is ook buren, vrienden, familie. Dat is uit eten gaan in plaats van gaan eten. Echt een heel groot verschil.

Ik heb genoten, de mensen die wij hebben ontmoet waren hartelijk, open en warm. Ik heb genoten van al het moois wat wij op quiltgebied hebben gezien. Maar ik realiseer mij heel goed dat wij maar een iniminililipietepeuterig stukje Amerika hebben gezien. En dat ook nog vanuit de bevoorrechte 

positie van een toerist. Een toerist die dit toch ook even kwijt wilde 😄😄😄

En nu.... I wanna go home, oh how i wanna go home. 

Tot snel , wij zijn bijna thuis:)

 

Warm/koud

Het Quiltfestival is van start gegaan en ik kan u verzekeren, dat is een hele belevenis. Toen wij aan kwamen rijden wisten we niet wat wij zagen, rijen dik stonden voor de ingang. Gelukkig was het parkeren geen probleem en omdat wij al kaartjes hadden konden we vrij snel naar binnen. Dat is maar goed ook want de temperatuur is hier zeer zomers te noemen. 

En ik kan u vertellen, daar houden Amerikanen niet van. Ze doen er alles aan om dat te voorkomen. Ik verdenk ze ervan dat ze het liefst de zon willen uitzetten. Het is ze vast een gruwel dat ze daar de technische mogelijkheden nog niet voor hebben gevonden maar ze doen er echt alles aan om de zonnewarmte te verslaan. Daarom zijn ze denk ik ook zo gek op een White Christmas, dan is het koud.

Ik heb de afgelopen 2 weken dan ook met lichte verbijstering rondgekeken op straat, er loopt gewoon bijna niemand. Ze rijden met hun auto van winkeldeur naar winkeldeur toe. En in die winkels is het gewoon koud. Niet aangenaam koel, nee koud. Wij lopen met een vest aan binnen, die we snel uitrekken als we buiten komen. Die levenswijze van de Amerikanen is wel prettig als je op een terrasje wilt zitten. Terrasjes is buiten, dat kunnen ze (nog) niet airconditionen, dus daar komen ze niet. Altijd een plekje dus. 

In het conventiegebouw waar het quiltfestival wordt gehouden is het dus ook koud, tenzij er 10000 mensen rondlopen. 10000 quiltsters wel te verstaan, want zo druk is het er, je kunt bijna niet voor of achteruit. En al die dames zijn in extase van al het moois wat wordt getoond. Terecht, de tentoonstelling is grandioos, het aanbod van standjes ongekend en de sfeer is warm, daar kan geen airco tegenop.

Het aanbod is overweldigend en het lijkt mij geen makkelijke opgave om tussen 1100 stands een eigen gezicht te kunnen tonen. Maar de creativiteit kent ook hier geen limiet. Prachtig uitgedoste dames en een enkele heer wisten de aandacht prima naar zich toe te trekken. 

Evy bekeek het allemaal, keek eens naar mij, keek nog eens naar mij........Oh nee, ik ga niet verkleed in een stand staan, vergeet het maar....neeeeee. No, way.

Wordt vervolgt

 

Jong, Oud , Antiek

Zo, de rust is weer weergekeerd. Zowel Evy als Padje zijn ervan overtuigd dat ze niet worden ingeruild. Hoewel, tussen ons gezegd en gezwegen, Padje gaat bij ons niet antiek worden hoor. Maar dat weet ze nog niet en dat houden we maar even zo, scheelt een hoop gemiep.

Naast het bezoeken van de quiltmarket en quiltwinkeltjes leven wij hier ook onze andere hobby uit, het bezoeken van antiekwinkeltjes. En er is mij iets opgevallen. In Amerika , in ieder geval in Houston, neemt met het niet zo nauw met het bestempelen van iets als antiek.

De antiekwinkeltjes hier zijn overigens geen winkeltjes, of eigenlijk juist weer wel. Het is een heel intrigerend concept. Stel je een grote loods voor, een echt heel grote loods, zo ongeveer zo groot als 4 grote supermarkten in Nederland bij elkaar. In die grote loods zijn zo, n 250 antiekwinkeltjes gevestigd. Ieder winkeltje heeft zijn eigen plekje ingericht maar er is geen winkelpersoneel. Je neemt mee wat je leuk vind en bij een centrale kassa reken je alles af. De dames bij die kassa weten precies uit welk winkeltje het artikel komt. 

Rondstruinen in 250 winkeltjes lijkt heel leuk maar ik moet eerlijk zeggen, na de eerste honderd wordt het een tikkie vermoeiend. Zeker omdat er weinig echt antiek te vinden is. Maar wij hebben items gezien, echt heel leuk. Helaas is alles veel te duur geprijsd , zelfs splinternieuwe quiltstoffen hebben een prijs die zou doen vermoeden dat wij hier met antieke stofjes te maken hebben. Niets is minder waar. 

Zo zagen wij een kerstpanel als vintage verkocht worden, en verdulleme als het niet waar is.....datzelfde kerstpanel hebben wij een maand of 2 geleden op de rol binnengekregen. Spiksplinternieuw.

En wat dacht u van alle Disney items, het is heerlijk ze te bekijken en ze daarna gewoon weer terug te leggen. Zonder de spijt die ik dan weleens heb omdat wij nu eenmaal niet alles kunnen meenemen.

Quilts, ook zoiets. De mythe gaat nog steeds dat men heel goedkoop schitterende antieke quilts in Amerika kan aanschaffen maar niets is minder waar. In de antiekmalls vind je inderdaad heel veel quilts,  je wordt er mee doodgegooid, maar ze zijn of splinternieuw oud gemaakt, of ze vallen echt van ellende uit elkaar. Het kan allemaal en wij vermaken ons kostelijk. 

Ik heb random heel veel foto,s gemaakt en weer in een album geplaatst. 

http://www.mijnalbum.nl/Album=IW6MEHDV

Geniet lekker mee. Kitsch, Kunst en Nostalgie door elkaar heen, lekker op zijn Amerikaans.

Wordt vervolgt

 

Onnodig verdriet

Op weg naar La Galleria begon het, zacht gejammer. Verbaasd keek ik eens om mij heen in de auto. Het zou toch niet waar zijn he. Had iemand ongemerkt een vondelingetje in onze auto verborgen. Zat er een klein katje onder de motorkap? Ik vroeg Evy te stoppen maar dat schijnt niet zo heel eenvoudig te zijn op een Highway en zij hoorde niets. Met klem verzocht ik haar een beetje beter te luisteren. Ik hoorde echt zacht gesnik. 

Peet, stop daarmee, de weg is al druk genoeg zonder dat jij mij afleid met je waanideeën.

Hmmmm, ik werd wat achterdochtig, had zij soms wat lapjes verborgen in de kofferbak. Het is hier 30 graden, dat zou echt heel erg zijn. In de auto is wel airco maar in de kofferbak natuurlijk niet. Ik besloot nog eens goed te luisteren, waar kwam het ijle geweeklaag vandaan? En ineens had ik het, het kwam uit mijn tas. Maar daarin zitten echt nooit lapjes. En zeker geen vondelingetje of katje. Ik ben weleens wat afgeleid, maar niet zo erg. 

En toch, ik kon er niet omheen, het geluid kwam uit mijn tas en werd bovendien luider. Hoor je nog niks Eef. De inmiddels bekende meewarige blik sprak boekdelen, ze hoorde het gewoon niet. 

Voorzichtig opende ik mijn tas en wat schets mijn verbazing, Ipadje was de huilebalk. Wat is er loos Padje?. Ik en Ipadje hebben een informele relatie, ik noem haar Padje. Niks, niks, ik ben verdrietig, maar het is niks, laat me maar. 

Ik weet niet hoe dat met jullie is maar als ik ergens echt helemaal kriegelig van word is het wel van zo,n zin op zo, n toontje. Zo slachtofferig uitgesproken....er is niks...

Stel je dan niet aan , als er niks is houd dan op met dat gejammer. Je hebt uiteindelijk helemaal geen reden tot klagen, je mag zelfs mee op vakantie naar Amerika. Hou er mee op, nu. 

Ik wilde Padje net dichtklappen toen er wat bedroefd uitkwam....ja en je laat mij ook in Amerika, je gaat vast de nieuwe iPad Air 2 kopen. En toen kwam er nog achteraan, weer op zo,n slachtofferig toontje....dat begrijp ik ook best wel hoor, ik ben al oud, de nieuwere iPads hebben veel meer mogelijkheden, het geeeeeeft niet hoor, ik begrijp het.

Nu had ik nog helemaal niet gedacht aan het kopen van een nieuwe IPad, waarom zou ik , Padje voldoet prima. Dus besloot ik Padje gerust te stellen. 

Ik ruil Evy toch ook niet om omdat ze ouder wordt gekkie, tuurlijk koop ik geen nieuwe iPad. Zolang jij goed blijft werken mag je blijven. 

Jammer genoeg had ik bovenstaande ietsjes te luid gezegd. Evy keek mij eens aan, reed een parkeerplaats op en eiste uitleg. 

Padje is bang dat ik een nieuwe IPad koop verklaarde ik, maar waarom zou ik. Aan haar blik zag ikdat dit niet was wat ze bedoelde, ze vroeg mij ronduit of ik haar zou vervangen als ze wat ouder werd enzo. Ik verzekerde Evy dat dit zeker niet het geval was, dat ik haar ook oud en versleten nooit kwijt wilde en gerustgesteld reed zij verder. Ik heb duidelijk wel wat goed te maken.

Eenmaal,aangekomen in la Galeria keken wij onze ogen uit, wat een pracht en praal. Dit is een ander Amerika dan waar wij tot nu toe waren. De ene superdure winkel werd afgewisseld met de andere . 

Enne, iets goed te maken of niet......nee Evy, daar gaan we niks kopen, echt niet.

Padje begon ineens weer te gillen, loop door, please loop door. Ik keek eens rond, oh leuk, een Applestore. Stoïcijns , Padje negerend , wandelde ik binnen en ja hoor, daar lag de nieuwe IPad 2 Air. 

Heel mooi. Ik pakte Padje uit mijn tas om een foto te maken toen ik ineens een stem hoorde, oh how cute, may i please look? Nu vind ik alles best maar ik ga niet in gesprek met buitenlandse IPads  in een buitenlandse winkel. Ik heb genoeg te stellen met mijn eigen vriendjes. 

Evy stootte mij aan.Peet, die mijnheer vraagt of hij je iPad hoes mag zien, hij vindt hem leuk. Oh oke, ik gaf Padje aan een Apple meneer en hij deed het hoesje open. En toen ,echt waar , trok hij wit weg. This is an very old IPad , you must get rided of it , stamelde hij. 

Geef terug, ik doe Padje niet weg, geef hier. 

Evy greep in. Please sir, we are happy with this one., we don,t want another. Kijk, daarom ruil ik Evy nooit in, ze staat altijd achter mij, hoe meewarig ze er soms ook bij kijkt.

Met Padje veilig onder mijn arm bewonderde ik de nieuwste elektronica snufjes. Padje jammerde niet meer, integendeel , ze begon zelfs een beetje arrogant  te doen tegen haar familie. Ik wordt lekker niet ingeruild. Jullie over een half jaartje wel..nananana.

Ik besloot Padje even te laten schrikken en nam met haar een foto van .....

Ik kan anders wel geld voor je krijgen hoor, mompelde ik terwijl ik de foto nam. Padje was op slag stil en de rest van de dag heb ik haar niet meer gehoord. We liepen rustig door de Mall en na een paar uurtjes  besloten wij dat we beidden iets anders leuker vonden om te doen. 

Wordt vervolgt

Ik heb gelijk ...yes i have

Ik heb gelijk, ik heb gelijk, ik heb gelijk.

Ik heb eigenlijk altijd gelijk maar ik krijg het nooit. Maar nu heeft ook Evy mij gelijk gegeven. 

Even ter herinnering, ik beweer altijd dat het maken van een top , als je daar plezier in hebt, niet automatisch hoeft te lijden tot het maken van een quilt.

Dat is voor sommigen van u een gruwel, dat weet ik best, dat weet ik best. Maar voor sommigen van u is het juist een openbaring, het hoeft niet altijd, je kunt ook tops sparen. Want wat mij betreft is de weg naar de top gewoon mooi, ik hoef hem niet altijd te bereiken.

Wel, vandaag kreeg ik gelijk. Er is een dame , Francis Benton genaamd die schitterende tops heeft gemaakt maar ze nooit heeft doorgequilt. En nu mag u 2 keer raden wat er met die tops gebeurd is.? Leest u even de tekst in de foto....juist ja 

En nu bent u natuurlijk nieuwsgierig naar de quilts, ze zijn werkelijk schitterend, oordeelt uzelf -:)

Dus geniet gewoon van de tops die u maakt en als ze u echt zwaar op de maag liggen, besteed het quilten dan uit aan dames die gek zijn op quilten.

Geniet van de foto,s en als u er geen genoeg van kunt krijgen, er staat een fantastische serie  Mooi rood voor u klaar, gewoon de link even knippen en plakken 

http://www.mijnalbum.nl/Album=DZEF3YEB

Welterusten en wordt vervolgt

Oogcontact

Een ware happening.

De quiltmarket is vandaag van start gegaan en ik moet zeggen, het is overweldigend. Ik weet niet hoeveel standhouders er zijn, maar het zijn er veel, heel veel. In al mijn naïviteit bedacht ik mij dat we  3 dagen de tijd hebben en ach, een paar rijen kunnen we wel overslaan.

Niet dus, wij gaan alles, maar dan ook werkelijk alles bekijken. En dat gaat 3 volle dagen in beslag nemen. Niet omdat wij zo langzaam zijn hoor. Nee, we komen niet vooruit. Ik ben gewend om oogcontact te maken, vriendelijk te knikken en door te lopen. Er zijn namelijk ook wel stands waar artikelen worden verkocht die niet in onze interessesfeer liggen. Hele grote lonarm machines bijvoorbeeld . Dus ik kijk de mensen aardig aan, knik....en dan ben ik een half uur verder omdat de betreffende standhouder alleraardigst zijn product gaat aanprijzen. En je komt er niet tussen. Nu kan dat ook komen omdat ik overal aanzit natuurlijk. -:)

Ik word dan wel een beetje wanhopig, er is nog zoveel te zien, maar ik kan nu eenmaal niet in een gespek wegwandelen. Dat is niet mijn verdienste of handicap,het is maar hoe je het ziet, nee dat is mijn opvoeding. 

Evy wist raad, praat gewoon in het Nederlands terug. Goed idee, zou je denken. Dus bij de eerste dame die begon te praten keek ik superblond en zei in ons mooie taaltje, ik wil geen borduurmachine. Ik voegde er nog sorry aan toe. Waarop de dame antwoordde, oh wat leuk , Nederlanders, ik ben in Haarlem geboren. Dan sta je toch echt met je mond vol tanden.

Evy had een nieuwe tip, kijk de mensen niet aan, kijk naar iets anders, en ja hoor, daar brak ik bijna mijn been omdat ik naar boven keek en struikelde over een kabeltje op de grond.

Maar ach, nog 2 dagen te gaan, en het is ook leuk, al die hartelijke mensen. Waarom ze zo geïnteresseerd in mij waren had ik overigens wat later pas door, ze worden als een magneet aangetrokken door mijn IPad hoes. Die is ook wel heel mooi, maar blijkbaar voor Amerikanen super de luxe. Werkelijk overal wil men het hoesje bekijken. Ik heb er wel plezier in. 

Maar de dag was ook best vermoeiend en er stond nog een Moda Party op het programma. In een heus rugbystadion. Helaas had ik wat hoofdpijn en zijn wij niet erg lang gebleven. Maar het was fantastisch om mee te maken. Weet je dat ze daar servetten hebben van quiltstof . Echt heus waar.

Ik heb heel veel foto,s weer in het album geplaatst , maar ik kan geen aanklikbare link plaatsen hier. Op facebook lukt dat wel en anders kun je de link gewoon even kopiëren en in je adresbalk plakken. Het is genieten. 

http://www.mijnalbum.nl/Album=JZMUVKNC

Morgen gaan we weer verder, maar voor nu, fijne zondag.

Wordt vervolgt

Een dagje veel, meer en genoeg

Je kunt je soms van te voren dingen bedenken, er een heel idee bij hebben , je erop instellen en dan blijkt dat het helemaal anders gaat. Voor mij als zeer geordend persoon is dat altijd even omschakelen. Ik heb daar ook tijd voor nodig. Mijn gedachten moeten dan worden gereset zeg maar, de knop moet om. Dat duurt nooit zo lang bij mij, een paar seconden maar en dan kan ik rustig opnieuw beginnen met de nieuwe informatie. 

Zo ook vanmorgen. De dag voor de Market is er iets wat men hier schoolhouses noemt. Nu weet ik best dat mijn Engels niet zo goed is, maar hoeveel is er niet te snappen aan school...lessen, onderwijs, educatie...hoe je het ook maar wil noemen. 

Maar de schoolhouses hier zijn heel anders. In het kort komt het erop neer dat dames die iets doen op quiltgebied hun artikelen promoten. Ze doen dat zeer aanstekelijk, de dames van de huishoudbeurs kunnen hier echt wat van leren. Maar het heeft weinig te maken met educatie. 

Daar kwam ik tijdens de eerste schoolhouses achter. Navraag bij Evy leerde mij dat ik niet had opgelet. Zij had mij dat al een paar keer vertelt maar ik ben een beetje doof. Er zijn zo van die dingen die bij mij niet het ene oor ingaan en het andere gelijk weer uit, nee,het gaat het ene oor niet eens in. Evy heeft daar mee leren leven, ze herhaalt het gewoon nog een keer of tig en ergens staat de inkomende gehoorgang dan weleens open en neem ik het in mij op. Toch nog wat geleerd dus.

Maar goed, de  dames,het waren allemaal dames die het woord voerden , lieten ons zeer handige tooltjes zien, hadden goede tips voor presentatie van stofjes en wat dies meer zei. Maar bovenal hadden ze quilts bij zich die wij mochten bewonderen. Een 8 uur durende show en tell, die zeker de moeite waard was. 

 

Ik vond het alleen wel jammer dat ik geen prijs heb gewonnen. Dat zit zo, zodra je binnenkomt bij een schoolhouses vraagt men direct naar je bussinescard, visitekaartje dus. Die doen ze in een grote tas en aan het eind van de presentatie trekken ze een aantal kaartjes en als dat dan jouw kaartje is win je een prijsje. Ik ben gek op dingen winnen maar noooooit kwam ons kaartje als winnend uit het tasje. Dus besloot ik , als ik dan toch niks won, ik mijn kaartje terug wou hebben. 

Wij slepen geen ladingen van die dingen mee natuurlijk, en we hebben ze ook nog nodig voor de Market. Hebben jullie weleens een Amerikaan stomverbaasd, flabbergasted gezien? Vraag ze je visitekaartje terug en je weet niet wat je meemaakt. Evy heeft mijn vraag met ontzetting aangehoord, het algemene gebaar voor, neem het haar niet kwalijk, ze is gek gemaakt (tikken op het voorhoofd) en mij meegetrokken. Toch wel jammer van mijn visitekaartje, die kreeg ik niet terug.

En ik kreeg ook niks te eten, we wilden wel maar er was alleen een Starbucks. Prima koffie en koekjes hoor, maar daar overleef ik niet op. Aan het eind van de dag had ik alleen een salade, een paar chocolatecips koeken en een beker fruit op, mijn maag protesteerde ervan. 

Nu had ik op de heenweg al gezien dat er een enorm Chinees restaurant op de weg naar ons hotel lag en daar wilde ik eten. Ik ben wel niet zo gek op Chinees maar Evy wel. In een grootmoedige bui besloot ik dat wij ook weleens wat anders konden eten dan steaks. Had ik mij al met verbazing door de dag van de schoolhouses heen geslagen het restaurant tartte zelfs mijn verbeelding. En dat in meerdere opzichten. Kent u het concept van all you can eat? Een prima concept vind ik persoonlijk. Maar hier was het te erg voor woorden.

Bij binnenkomst kregen wij een tafeltje, ik bestelde een biertje, Evy een cola. Het drinken kwam in een kartonnen bekertje, het bier in een plastic glas en er werd voor ieder een servet met vork neergelegd. En dat was dat, meer niet. Voor de rest werd ons gewezen op een zaal, echt een zaal,vol met bakken eten. Wij keken elkaar eens aan.Gingen wij dit doen?.  Wij keken nog eens rond en besloten dit live theater mee te gaan maken. Ik heb wat foto,s genomen om u een indruk te geven. 

Ik heb geen foto,s genomen van de mensen die aanwezig waren ivm de privacy maar ik heb borden voorbij zien komen........echt ongelooflijk. Mensen hadden eten op hun bord gestapeld met een kop van een halve meter er bovenop. En dan moet u zich bedenken, het was een buffet, zoveel als je wou, zo vaak als je wou. Dan ga je toch geen 5 kreeften op je bord stapelen zou je zo denken. 

Wij hebben met oprechte verbazing alles aangekeken, wat gegeten en gedronken en zo,n honderd gerechten toch maar aan ons voorbij laten gaan. Morgen wordt het gewoon weer een steak 

Even een huishoudelijke mededeling : het plaatsen van veel foto,s op blogger is niet heel makkelijk. Ik ben dus bezig met het uploaden op een andere locatie. Wilt u ze zien klik dan hier

http://www.mijnalbum.nl/Album=N8PAXPPE

Een foto wil ik u overigens niet onthouden hier. Het Chinese restaurant had ook een vijver vol visjes. Ik heb mij wijselijk niet afgevraagd welk gerecht dit was -:)

Wordt vervolgt

Trick or Treat

Ik lig op mijn kussen in bed stil te liggen en de gedachten dwarrelen door mijn hoofd. Ik heb namelijk geen idee waar ik eens zal beginnen met schrijven. Echt geen idee, dus als dit blogje een beetje verward overkomt dan weet u waarom.

Laat ik gewoon beginnen met Halloween , dat is een beetje enge aangelegenheid waar ze hier nogal gek op zijn. Overal zie je horormaskers, t shirts, enge poppen en, dat is echt te erg voor woorden , afgehakte ledematen. Weliswaar van plastic, ik geloof dat het bij wet verboden is om echte ledematen rond te strooien, maar toch.

Maar waar ik dan echt helemaal van in de war raak is een bord in die tuin vol ledematen en zerken. En op dat bord staat ......

Je moet toch volslagen van het padje af zijn als je als gemiddelde Amerikaan een senator kiest die er een horortuin op na houdt. Dan ben je toch echt niet het helderste peertje in de kroonluchter. Of wel, want lands wijs lands eer bedenk ik mij dan altijd maar. Ook met een horortuin ben je misschien best wel bekwaam om een politieke functie goed te vervullen. Vast wel...Proesst. 

En als je dan denkt dat dit een kinderfeestje is dan zit je fout. Zo was het oorspronkelijk wel bedoelt maar de volwassenen doen hier vrolijk mee. Ze verven zelfs hun huis.

Zetten trollenbomen in de tuin 

En hangen hun veranda vol met spinnenwebben. 

Al met al, Halloween is een Amerikaans mirakel. Ik heb er met verbijstering maar ook heel veel plezier naar gekeken. Oh, en dan is het nog niet eens echt Halloween, dat is pas op 31 oktober. Dan zijn wij hier nog , dus ik ben heel benieuwd hoe het dan is op straat, ik hou jullie op de hoogte.

Maar genoeg voor dit moment over Halloween, wij komen hier natuurlijk ook om quilts te zien. En daarvoor reden wij naar la Grange , een stadje zo,n 185 kilometer van Houston. Daar bevindt zich het Texas Quilt Museum. Helaas mag er binnen niet gefotografeerd worden dus ik kan daar geen foto,s van laten zien. Maar ik heb wel wat foto,s van de tuin genomen. Dat is namelijk een heel bijzondere tuin, ik wist dat niet maar gelukkig plaatsen ze overal bordjes bij. Het bijzondere aan de tuin is dat de perkjes zijn aangelegd in de vorm van quiltblokken. Ik neem dat maar gewoon aan want ik zag het niet echt maar het zal vast 

Het museum zelf is erg klein,Iniminipietepeuterig klein zelfs  maar de quilts die werden tentoongesteld waren zeker het bekijken waard. Toch een kleine kritische noot, ik ben tenslotte niet voor niets uw gids in quiltgerelateerde zaken deze periode, het museum is echt heel bescheiden van omvang en collectie. Mocht u een stukje Amerikaanse quiltgeschiedenis hier verwachten , niet doen, dat is er niet.Dat gezegd hebbende is het aan u om er wel of niet heen te gaan. Ik ben overigens wel benieuwd naar de ervaringen van mensen die er ook zijn geweest, dus schroom niet om een reactie te geven -:)

En nu op naar morgen, dan beginnen de Schoolhouses, een soort korte workshops waar ik mij vast en zeker ga vermaken. Ik verheug er erg op om mee te doen voor zover mijn beperkte capaciteiten met naadjes en draadjes dat toelaten. We gaan het meemaken -:)

Wordt vervolgt

Vergane Glorie

Wie zijn hersens niet gebruikt moet zijn voeten gebruiken is een gevleugelde uitspraak van mijn vader. Daarom heb ik geleerd om mijn hersentjes te gebruiken en controleer ik voordat wij ergens heen gaan even of datgene wat wij willen bezoeken wel open is. Zo ook vandaag, de dag dat ik een reisje Texas Quilt Museum had gepland. Dat museum ligt zo,n 180 kilometer verderop en het is vandaag gesloten. Ik ben zo blij met mijn hersentjes 😄  Het museum komt volgende week wel, nu gaan we op avontuur, richting Old Town Spring. Een stadje vlakbij Houston, eigenlijk is het meer een wijk van Houston, maar het is oud. Voor Amerikaanse begrippen zeker.

Dat is iets heel vreemds hier, alles moet maar oud zijn, het liefst antiek, maar bij gebrek daaraan is alles uit de vorige eeuw ook oud. Ze hebben er zelfs een woord voor uitgevonden, vintage.

En ze zijn er helemaal gek op, enorm grote antique malls richten ze er voor in. Met artikelen die hier voor een habbekrats te koop zijn , afgewisseld met unieke items en echt antiek. Een allegaartje dus en in die ambiance voelen wij ons als een vis in het water, we genieten.

Totdat Evy mij vroeg of ik erg gehecht was aan mijn meegenomen boeken. Wat ruimte in de koffer en dit kon mee, en dat, en oh , leuk.... Ik keek een beetje bedenkelijk, ons huisje staat al stampvol. En de prijzen zijn hier allesbehalve antiek, integendeel, die zijn alvast gebaseerd op de toekomst, dubbel zo hoog als in ons als duur bekend staande landje. Maar gelukkig bleef de koopwoede beperkt. We hadden erg veel lol met het passen van vreemde kledingstukken. Uiteraard nadat wij toestemming hadden gevraagd en nadat ik een en ander geïnspecteerd had op illegale bewoners zoals motten enzo.

Ik heb een levendige fantasie en raak vlot in de ban van al die oude spullen, ik waan mij dan in het wilde westen, of op zo,n oude Missisippi stoomboot. In mijn fantasie ben ik altijd rijk. Mijn fantasie bedenkt zich nooit dat ik op een katoenplantage werk of bij een rijke familie in dienst ben. Nee, schitterende avondjurken, grote auto,s met chauffeur....Evy stoot mij even aan, kijk eens ... Ik zie een schitterend lief jurkje hangen voor Jessie. Ik sta bijna op het punt om het te kopen maar herinner mij ineens het jeugdtrauma van mijn dochter , die kreeg ook ooit eens een heel lief dirndljurkje en heeft het er nu nog over, hoe ik haar voor schut liet lopen.

Ik ben weer in het heden, en we besluiten verder te gaan kijken in het stadje. Wel, als je het over vergane glorie hebt, Spring Old Town is er een schoolvoorbeeld van. De gebouwen staan bijna op instorten, ruim de helft van de winkels staat leeg en er is niets meer over van de grandeur die hier vast en zeker ooit aanwezig was. Het doet mij een beetje denken aan die oude vervallen badplaatsen die je ook wel ziet aan de Engelse kust. Eeuwig zonde en ik had dit niet verwacht in een land dat zo trots is op zijn geschiedenis. 

Maar gelukkig was er wel een quiltwinkel. Alles komt goed, er is een quiltwinkel. Het voordeel van veel quiltwinkels bezoeken is dat je heel veel leuke ideetjes opdoet en soms juist je bedenkt...zo dus niet.. Mijn hersentjes registreerden , verwerkten en raakten overhit. Ik heb werkelijk, zelfs niet in een groothandel zo,n overload aan prikkels binnen gekregen als in die quiltwinkel . Echt waar,het was veel te veel. Evy was het met mij eens, je zag door de rollen de stofjes niet meer en dat is toch ook niet de bedoeling. 

Nu weet ik dat alles subjectief is en dat er ook vast mensen zijn die zich hier juist helemaal als een vis in het water voelen maar laten we zeggen, het was not our cup of tea -:)

Mijn optimistische aard bedenkt zich altijd dat je de hoek maar om hoeft te gaan om nieuwe dingen te zien. Bevalt het je niet waar je bent, ga dan gewoon de hoek om. Daar ligt een nieuwe kans. Dus besloten we een stukje verderop te gaan kijken. Daarover later meer. De blokjes zijn hier namelijk nogal groot, daar ben je wel even mee bezig -:)

Wordt vervolgt