maandag 31 december 2012

Nog net in 2012...

Het was zo'n goed voornemen vorig jaar.... Petra meer helpen met schrijven voor ons Blog. Tja, ik denk dat jullie allemaal wel weten hoe het met dat goede voornemen is gegaan?


Maar ik heb natuurlijk wel een goed excuus, Petra schrijft zo geweldig, ik wacht stiekum gewoon liever tot zij weer wat schrijft. Goed excuus toch?

De laatste paar dagen is Petra echter heel, heel, heel erg hard aan het sjouwen om de winkel weer helemaal tip top te krijgen voor het nieuwe jaar. (Ik heb al foto's gezien, het wordt weer mooi!) En dus heb ik besloten jullie "up to date" te brengen met hoe het met ons gaat. En het gaat super :)

We hebben heerlijke kerstdagen gehad. Op eerste kerstdag lekker thuis samen met de kinderen gegeten waarbij het eten door hen was klaargemaakt. Super toch! Bij ons aan de kersttafel zat ook een klein kerstengeltje dat met name de stukjes komkommer heel lekker vond :)


Uiteraard zijn er ook hele mooie cadeautjes gegeven en ontvangen. Hiervan ga ik lekker niet alle foto's laten zien :) Maar 1 cadeautje wil ik wel graag met jullie delen.

Dat was zo'n ongelooflijk leuke verrassing! Het achterliggende verhaal is nogal lang... ik zal de verkorte versie geven. Al een poos geleden zag ik voor het eerst een beeldje dat wel voor mij gemaakt leek. Het is een kikker (ik kom uit Den Bosch/Oeteldonk dus tja...) zittend op een bal van patchwork. De combi Oeteldonk en Patchwork, dat moet toch voor mij gemaakt zijn? Maar helaas was het beeldje al lang nergens meer te verkrijgen.

Marijke had 2 van deze schatjes, wist dat ik zo gek was op het beeldje, en .... ze heeft er mij eentje gegeven! Is dat nu nog eens delen met de kerst? Ik ben er ongelooflijk blij mee en het staat bij ons thuis op een ere plekje! (vergezeld van een "Jim Shore kikkertje" dat ik van Annie heb gehad voor mijn verjaardag. Dat kikkertje had zich voor de foto verstopt en houden jullie dus nog tegoed van me)


Tweede kerstdag en de dagen erna hebben we gewoon in alle stilte genoten. Van alle kerstlichtjes in ons huis. Van spannende boeken (Petra) van een heerlijk handwerkje (ik) en van mooie films en TVseries (samen)


Mijn handwerkje van de kerstdagen is 1 blok uit de geweldige mooie quilt "Le Jardin". Met deze quilt hadden we voor het komend jaar een leuke Club gepland. Deze zat echter zo snel vol dat we er een tweede Club mee gestart hadden maar ook deze zit al weer vol. Voor alle zekerheid hebben we er dus nog een derde Club voor gepland. Je kunt dus nog meedoen. Ik heb genoten van dit blok, kan het dus zeker aanraden, :) gelukkig zijn er nog 8 blokken meer om te maken!

Zoals gezegd is Petra op dit moment in de winkel. Druk bezig rollen stof te verplaatsen, leuke hoekjes aan het maken en Fat Quarter bakken aan het vullen. Als we straks op 2 januari weer open gaan kunnen we er allemaal weer van genieten. Want hoe heerlijk deze vrije dagen ook zijn .... ik mis ons QuiltesPalet wel!


Dus iedereen een hele fijn jaarwisseling gewenst met alle geluk, gezondheid en veel steekjes voor 2013. En heel graag tot volgend jaar!

Liefs,
Evy

zaterdag 22 december 2012

Ernstig beledigd...

Ik kan het niet anders noemen. Een zeer ernstig beledigde collectie begroette mij met een kil onthaal. Stijfjes klonk er op mijn hè hallo,  een afgemeten goedemorgen. Het klonk ook totaal niet gemeend, meer een beleefdheidsvorm.

 Wat is er aan de hand? Zeg het maar. Een ijzige stilte trad mij tegemoet. En dat beviel mij totaal niet. Ik wil best een discussie aangaan, ben niks te beroerd om naar compromissen toe te werken en streef altijd naar consensus. Maar daar is een dialoog voor nodig, geen ijzige stilte.

Verbolgen wenste ik de collectie een fijne dag toe en besloot eventjes niet meer met ze te praten.

Kom op zeg, ik wordt al meewarig bekeken door Evy. Ik moet al uitkijken voor de meneren met witte busjes en witte jasjes. En de collectie voor wie ik dat allemaal doe gaat aan het muiten... hè hallo, ik weet dat jullie stoffig zijn en niet het sterkste lampje in het kerstlichtsnoer maar de beledigde onschuld uit gaan hangen zonder aan te geven wat er loos is? Mooi niet. Bekijk het maar.


Een nul nul nul. Deze cryptische woorden werden mij toegeschreeuwd, ja echt, geschreeuwd.
Een nul nul nul. Ik had er echt genoeg van. Zeg Fritjes van Tuurenhout. Jullie moeten een pauze inlassen in je een nul nul nul.

Eeeen - nullll
Nullll-Nullll

 Zo hoort het,  zo deed sportverslaggever Frits van Tuurenhout het.

Plotseling hoorde ik mompelen, waar heeft ze het over, wie is Frits van Tuurenhout en wat heeft hij met 1000 te maken?

1000, ineens werd mij iets duidelijk. Lapje duizend was nog niet benoemd. Vlot ging ik aan de slag, sneed lapjes, plakte groene stickertjes en binnen no time was lapje duizend bekend........


Zo is alles nu afgewikkeld, in goede orde opgelost en is het tijd voor de kerst en de jaarwisseling.

Wij zijn er in de winkel even tussenuit. Vanaf vandaag tot en met dinsdag 1 januari is het QuiltersPalet op reces. Afwezig, niet open. Op reces klinkt leuker -:)

Maar dat is fysiek in de winkel. Ik heb nog heel veel te bloggen, dus daar komt geen reces.

Tot snel -:)

Groetjes,
Petra

woensdag 19 december 2012

Het heeft Hare Majesteit behaagd...

Om niet te reageren op mijn brief van 8 februari 2011. Ik snap dat ook wel, hare majesteit heeft wel andere zaken aan het hoofd. In het licht van het gestuntel van hare majesteits regering valt het onderwijs in textiele werkvormen natuurlijk volkomen in het niet. Ik begrijp dat best, ik draag hare majesteit nog steeds een zeer warm hart toe.



Sterker nog, ik waardeer hare majesteit hogelijk en heb er mijn hersentjes over gebroken hoe ik dit aan hare majesteit kenbaar kon maken.en ineens wist ik het. Wij gaan hare majesteit eren met een koninklijke quilt.

Een Nederlandse quilt, ontworpen en gemaakt door vrouwen voor vrouwen. Want is het niet zo dat wij hier ten lande uitsluitend hare majesteiten op de troon hebben gekend. Geen Zijne majesteit, nee, hare majesteit. Niemand van ons heeft ooit een Zijne majesteit in levende lijve meegemaakt. Het klinkt ook raar, zijne majesteit, vind u ook niet?

Dus toen de Quilt en Zo Evy vroeg om een quilt te ontwerpen stond voor mij al vast dat wij met deze quilt de vorstinnen van oranje zouden eren.

Maar ja, dat waren er wel vier. En ik mag vast wel even opmerken dat de dames zeer on Nederlands niet de dochters vernoemden naar de moeders. Dat gaf een dilemma, want naar wie moesten wij de quilt nu vernoemen..

Emma, Wilhelmina, Juliana , Beatrix ??? Even dagdromen...Willem Alexander overslaan en direct door naar Amalia?

  

Het dilemma was van korte duur. Natuurlijk zou de quilt de naam Emma krijgen, de moeder des vaderlands, de eerste koningin der Nederlanden.

Zo, ik was tevreden, de quilt had een naam. Emma, hoeveel mooier wil je het hebben?
Ik was al op weg naar mijn luie stoel toen ik een diepe zucht hoorde. Peet, de quilt moet wel gefotografeerd worden voor een vooruitblik in de Quilt en Zo.

Aha, fotootje, ik pak wel even mijn iPad, komt goed.
Peet, waar wil je die foto maken? Het moet wel een mooie foto worden. Mijn suggesties, op de tafel, over het quiltrek, even vastnieten aan de schutting in de tuin, werden direct weggewuifd. Mijn hersentjes kraakten....Emma, Emma, Emma. En het lichtje ging branden.

Er staat een prachtig standbeeld van Emma hier een stukje verderop, in het parkje aan het Jozef Israëlplein. Evy klaarde gelijk op, goed idee. Zo gezegd, zo gedaan en voor alle zekerheid niet Ipadje mee maar het heuse echte digitale fototoestel wat ik ook nog steeds gebruik.

Oh, klein detail, de quilt was helemaal nog geen quilt, het was alleen nog de top. En nog kleiner detail, het waait buiten. Ook niet geheel onbelangrijk, het beeld van Emma is gigantisch groot en gemaakt van heel glad brons.

Aankomend bij het beeld drapeerde wij de Emma om de Emma. Ik deed een paar stapjes achteruit, stelde de camera in.... en heb moeten rennen om de wegwaaiende Emma nog net op tijd te kunnen pakken voor ze in de rozenstruiken belandde.


Goede raad is duur, maar niet voor Evy, die had de oplossing. Als jij nu eens op dat beeld klimt en de quilt vasthoudt? Ik protesteerde en beetje, dat beeld is spekglad , maar nee hoor, kon best. Glibberend en glijden klom ik op het beeld hield de quilt hoog voor mij en maande Evy op te schieten met die foto.

Kan je je buik niet een beetje inhouden? Er zit een rare bobbel in de Emma .....het zal je maar gezegd worden....mijn buik een rare bobbel. Ik trok mijn buik in, liep rood aan en gleed van het beeld af, de Emma hoog in de lucht houdend.

Evy kwam bezorgd nader, inspecteerde de Emma, hè gelukkig, daar was niks mis mee...voor mijn uit de kom liggende enkel, zwaar gekneusde voet en verdraaide knie was weinig belangstelling. Je overdrijft was het antwoord op mijn geweeklaag, en oké, ik geef het toe, ik overdreef een beetje. Maar eerlijk is eerlijk, ik had wel mijn grote teen gestoten.

Heb je nu wel die foto? Helaas, nee, ze ging de Emma niet op de foto zetten met mijn buikbobbel en het werd ook al te donker. Morgen doen we het over, maar dan goed. We nemen een rol dubbelzijdig plakband mee, dan draperen we de Emma over de Emma en plakken haar vast.

Zo gezegd zo gedaan, de volgende dag werd er na wat geklim op, en geplak aan het beeld een prachtige foto genomen.



Maar het was het allemaal waard. Een majestueuze quilt om een majestueuze dame

Met heel veel trots stellen wij het nieuwe jaarproject van de Quilt&Zo  aan u voor

De  EMMA



Groetjes
Evy en Petra

zondag 16 december 2012

Bijna...


De spanning loopt op. De hele ochtend roezemoesde het zachtjes. Wie ging het worden, wie kreeg dat zo felbegeerde groene stickertje op zijn rol. Vol spanning stonden de rollen te wachten op het moment supreme. En toen gebeurde het, berichtje van Nico, mam zullen we vanmiddag even naar de groothandel gaan? Ja leuk gezellig.



Tijd zat, kon ik nog mooi even lapje 1000 uitzoeken. Omdat ik met enige regelmaat hardop tegen mezelf praat hoorde de rollen mij natuurlijk ook. Een siddering trok door de kasten....

De winkeldeur ging open en open en open. Oh ja, de jubileumworkshop Q = Quilting stond op het programma. 12 dames werden begroet en voor ik het wist was het 11 uur. 




Het sidderen in de kasten was inmiddels steeds nerveuzer gaan klinken. Ik besloot er een einde aan te maken. Dat chaotische gemompel en geharrewar om mij heen verstoorde mijn humeur. In krap 2 uurtjes tijd en met Evy in de lesruimte kan ik geen nieuwe stoffenclub uitzoeken. Punt, klaar basta, kalmeer. Maandag valt de beslissing. Nee, nee, nee geen discussie verder over mogelijk, ik heb het druk.

En ik moet zeggen, de rollen begrepen mij. Ze stopten met hun getril en gejammer en bleven rustig op hun plekje. Lapje 1000 houdt u dus nog even van mij tegoed.

Tsja, en dan de vraag die ik gisteren stelde... 

Het goede antwoord is driehonderdduizend. Wat een getal hè, uitgeschreven lijkt het nog veel meer dan in cijfertjes.  In 50 edities van de stoffenclub zijn 150.000 lapjes verstuurd. Bij gelijkblijvende omstandigheden zouden er bij editie honderd dus 300.000 lapjes hun weg vinden naar lieve dames om verwerkt te worden in prachtige quilts.

Het correcte antwoord was dus 300.000 lapjes. Maar ik heb de vraag denk ik een beetje onduidelijk gesteld want maar 4 van de reacties waren goed. De random reader bracht uitkomst, Marjolein de Boer kwam eruit rollen. Gefeliciteerd Marjolein, laat je ons via email nog even weten waar de prijs naar toe mag?

En om mijn onduidelijkheid een beetje goed te maken, gewoon nog een keer maar nu uit alle reacties........Anita S. Gefeliciteerd, we zien je emailtje tegemoet -:)

Tjonge, ik bedenk mij ineens dat ik maandag niet in de winkel ben. Dan komt Jessie, dan ben ik met heel andere dingen bezig. 



Het is maar goed dat de rollen stof niet kunnen lezen........

Groetjes
Petra 

vrijdag 14 december 2012

1000...

Happy birthday to you, happy birthday to you....
Het gezang galmde me tegemoet toen ik vanmorgen de winkel binnenwandelde. Verbaasd keek ik eens rond. Alle rollen stof zongen à Capello mee. Verheugd deelde ik Evy  mee dat de rollen stof haar toezongen voor haar verjaardag. Evy hoort dat namelijk niet.




Lief van ze maar ze zijn wat aan de late kant, ik was zaterdag jarig. Goed punt, ik maakte met een resoluut handgebaar een eind aan het gezang. Uit mijn ooghoeken zag ik de zo bekende meewarige blik van Evy. Normaal stop ik dan mijn gesprek met de stofjes, Evy heeft al eens aangegeven dat je voor dat soort gesprekken kunt worden opgehaald door meneren met witte jasjes in witte busjes.en dat zouden we niet willen met zijn allen... toch?


Maar het intrigeerde mij wel, waarom dat gezang, dat hadden ze niet op mijn verjaardag gedaan. Terwijl juist ik, en ik alleen, ze heel goed hoor.


Ik besloot navraag te doen. Zeg stelletje ..., jullie zijn veel te laat met je Happy Birthday. Evy was zaterdag jarig. Oh was die jarig, wel feliciteer haar dan maar van ons, maar we zongen niet voor haar. Waarom zouden we, ze hoort ons toch niet.


Nee, zij niet, maar ik wel. Het zou  niet waar zijn hè? Jullie zingen voor mij?
Tjonge, ik weet dat jullie hersentjes een beetje stoffig zijn, maar om nou 2 maanden na mijn verjaardag nog voor mij te zingen, dat is niet een beetje stoffig, dat is zwaar verstoft, maar in ieder geval bedankt.
 Ik was van plan de stofjes verder in hun eigen stof-sop gaar te laten worden. Echt te gek voor woorden, 2 maanden later mij feliciteren.




Neeeeeeeeeheeeeeeeee, we feliciteren lapje 1000. Lapje 1000? Wat is in cottonsname lapje 1000? Weer iets stoffigs waar een weldenkend mens als ik niet direct een lichtje bij opgaat. Iets stofferigst waar alleen jullie lol om hebben. Kom op zeg, er staan hier zo'n 2500 van jullie, als rol. En dan heb ik alle losse stofjes niet eens meegeteld... Pffff lapje 1000. Jullie kunnen me wat, stofnesten.....


Nee, stofje 1000, die je zometeen gaat beplakken met de groene sticker. Ineens ging mij een licht op, helderlicht zelfs. Want het klopte, de december editie van de stoffenclub Vrijheid/Blijheid is klaar en traditiegetrouw wordt dan de volgende stoffenclubeditie al uitgezocht. 20 rollen worden dan bij elkaar gezocht en weggezet. Die krijgen dan het zo fel begeerde groene stickertje. Dan worden ze in mooie stukjes gesneden, keurig ingepakt en verstuurd naar al die enthousiaste leden van de stoffenclub.



En de rollen hadden gelijk, editie 50 komt eraan. 50 x20 lapjes... 1000 rollen stof  zijn inmiddels de revue gepasseerd.


Een hersenbrekertje... 1000 rollen stof, gemiddeld 150 deelneemsters. Van iedere rol stof worden 50 stroken gesneden. 50.000 stroken. Iedere strook wordt keurig opgedeeld in 3 stroken van 11 bij 35 centimeter. 150.000 lapjes.  Goh, mijn hersentjes kraken, weet je, ik zoek morgen de volgende editie wel uit. Weten we gelijk wie stofje duizend is geworden.




Op naar editie 100... klein hersenbrekertje, hoeveel lapjes hebben er dan  ( bij een gelijkblijvend deelneemsteraantal ) hun weg gevonden naar alle dames en enkele heer die iedere maand weer blij worden van hun pakketje?


Ik lees graag jullie gehersenkraak in de reacties en onder de goede antwoorden verloten wij ter ere van deze aankomende heuglijke gebeurtenis 3 maand edities van de stoffenclub. Bent u al lid dan mag U ook kiezen voor een alternatief stofpakketje van 60 lapjes.


Wilt u meer weten over de stoffenclub vrijheid blijheid; klik hier


 Morgen meer over lapje 1000...


Groetjes,
Petra

        Lieve mensen, We gaan het weer een keer doen... onze beroemde gra...