zondag 2 november 2014

Goodbye America

Het zit er bijna op. Twee weken zijn voorbij gevlogen. De koffers zijn weer ingepakt. En ik ben blij. Echt waar , ik ben super blij dat het vliegtuig ons zo meteen weer terug brengt naar huis. Ik heb een beetje last van heimwee. Het was mooi, het was fantastisch maar als ik een spreekwoord tegenwoordig echt goed begrijp is het ..oost west, thuis best.

Gelukkig werkt Amerika een beetje mee om het afscheid niet al te moeilijk te maken. Ik had het lumineuze idee om een vlooienmarkt te bezoeken de laatste dag van onze vakantie. Wel kijk en huiver. Ik doe nooit zomaar iets, laten we dat voorop stellen, ik bereid mij goed voor en kijk nu zelf.

Hier wou ik heen.



Hier kwam ik terecht

Beide foto, s zijn  van dezelfde Sunny Fleamarket. De bovenste is van het internet, de tweede door mij genomen.. Ik ben niet bang uitgevallen maar het leek mij echt beter om niet uit de auto te stappen. Ook dit Amerika, in ieder geval een stukje ervan -:)

Datzelfde Amerika , waar ik met een heel aardig meiske sprak in een restaurant . Ze droeg een T shirt met daarop, I Love My Job. Maar in goed vertrouwen vertelde zij mij dat zij een alleenstaande moeder was, met 2 banen en wel moest houden van haar job omdat ze anders gewoon op straat stond. 
Doodsimpel omdat er geen sociaal stelsel is dat haar ondersteund. En begrijp mij goed , ik geloof heilig in ondernemerschap, in werken voor geld. Maar wat ik zo fantastisch vind in ons superkleine landje is dat als het echt niet gaat er een sociaal vangnet is. En dat is niet altijd financieel. Dat is ook buren, vrienden, familie. Dat is uit eten gaan in plaats van gaan eten. Echt een heel groot verschil.

Ik heb genoten, de mensen die wij hebben ontmoet waren hartelijk, open en warm. Ik heb genoten van al het moois wat wij op quiltgebied hebben gezien. Maar ik realiseer mij heel goed dat wij maar een iniminililipietepeuterig stukje Amerika hebben gezien. En dat ook nog vanuit de bevoorrechte 
positie van een toerist. Een toerist die dit toch ook even kwijt wilde 😄😄😄

En nu.... I wanna go home, oh how i wanna go home. 


Tot snel , wij zijn bijna thuis:)





 

zaterdag 1 november 2014

Warm/koud

Het Quiltfestival is van start gegaan en ik kan u verzekeren, dat is een hele belevenis. Toen wij aan kwamen rijden wisten we niet wat wij zagen, rijen dik stonden voor de ingang. Gelukkig was het parkeren geen probleem en omdat wij al kaartjes hadden konden we vrij snel naar binnen. Dat is maar goed ook want de temperatuur is hier zeer zomers te noemen. 

En ik kan u vertellen, daar houden Amerikanen niet van. Ze doen er alles aan om dat te voorkomen. Ik verdenk ze ervan dat ze het liefst de zon willen uitzetten. Het is ze vast een gruwel dat ze daar de technische mogelijkheden nog niet voor hebben gevonden maar ze doen er echt alles aan om de zonnewarmte te verslaan. Daarom zijn ze denk ik ook zo gek op een White Christmas, dan is het koud.


Ik heb de afgelopen 2 weken dan ook met lichte verbijstering rondgekeken op straat, er loopt gewoon bijna niemand. Ze rijden met hun auto van winkeldeur naar winkeldeur toe. En in die winkels is het gewoon koud. Niet aangenaam koel, nee koud. Wij lopen met een vest aan binnen, die we snel uitrekken als we buiten komen. Die levenswijze van de Amerikanen is wel prettig als je op een terrasje wilt zitten. Terrasjes is buiten, dat kunnen ze (nog) niet airconditionen, dus daar komen ze niet. Altijd een plekje dus. 

In het conventiegebouw waar het quiltfestival wordt gehouden is het dus ook koud, tenzij er 10000 mensen rondlopen. 10000 quiltsters wel te verstaan, want zo druk is het er, je kunt bijna niet voor of achteruit. En al die dames zijn in extase van al het moois wat wordt getoond. Terecht, de tentoonstelling is grandioos, het aanbod van standjes ongekend en de sfeer is warm, daar kan geen airco tegenop.


Het aanbod is overweldigend en het lijkt mij geen makkelijke opgave om tussen 1100 stands een eigen gezicht te kunnen tonen. Maar de creativiteit kent ook hier geen limiet. Prachtig uitgedoste dames en een enkele heer wisten de aandacht prima naar zich toe te trekken. 




Evy bekeek het allemaal, keek eens naar mij, keek nog eens naar mij........Oh nee, ik ga niet verkleed in een stand staan, vergeet het maar....neeeeee. No, way.

Wordt vervolgt







 


        Lieve mensen, We gaan het weer een keer doen... onze beroemde gra...