Soms gebeurt er iets waarvan je weet dat er iets niet klopt. Je weet het, hier klopt iets niet, maar wat niet. Een zoekplaatje, een missende link, een ontbrekend puzzelstukje.
Ik ben zeer opmerkzaam, er ontgaat mij weinig, dus al heel snel wist ik wel wat quiltvragen te beantwoorden. Het uitrekenen van randen, ik draai mijn hand er niet voor om. Het combineren van kleuren en contrasten, mijn sterke punt.
Ik wist dat er verschil was in garens, naalden, inches, centimeters... wat wist ik niet. Vol vertrouwen zei ik dan ook ja toen Evy een middagje vrij wilde. Ze had kiespijn en die kiespijn wilde niet wachten tot de vrije maandag. Ik begreep het volkomen, ga gerust, ik weet alles. Weet je wat, je hoeft na het tandartsbezoek niet eens terug te komen. Neem maar lekker een middagje vrij.
Evy twijfelde nog wat maar de kiespijn was heftig en met een wat bezorgde blik ging zij weg. Ik besloot wat Fat Quarters te snijden in afwachting van een bezoekster. Al snel kwam er een dame binnen. Zij was bezig met de Civil War Diary Quilt en wilde wat stofjes erbij. Gaan we doen, komt helemaal goed. De dame keek mij eens aan...is Evy er niet?
Nee, die heeft een middagje vrij, ze moest naar de tandarts, maar ik kan u vast helpen. En inderdaad, dat kon ik, kleuren uitzoeken... altijd al mijn sterkste punt. De dame verliet helemaal blij met de juiste stofjes de winkel.
Intens tevreden met mijzelf en de hele wereld zag ik vol vertrouwen een nieuwe bezoekster binnenkomen. Met een brede glimlach haalde zij een schitterende 2 persoonsquilt uit een grote tas. Prachtig, ik bewonderde de quilt, mooie steekjes, heel regelmatig... ik sprak mijn bewondering uit en de dame knikte ijverig. Helemaal met de hand gequilt, zij was er maanden mee bezig geweest maar het resultaat was er dan ook naar... en nu, kwam zij om de bies uit te zoeken, het laatste stukje en dan was de quilt helemaal af.
Er klopte iets niet. Ik voelde het in ieder vezeltje van mijn lichaam, er ontbrak iets, het puzzeltje was niet compleet, maar wat... waar was de missende link, hoe kreeg ik het zoekplaatje compleet?
Ik besloot mijn opmerkzame ik even te negeren en wij gingen de bies uitzoeken. Allerlei rollen werden er uit de kast gepakt, erbij gelegd en de keuze viel op stijlvolle blauwe reproductiestof met een klein motiefje.
Ik vroeg zeer professioneel wat de omtrek van de quilt was. De dame wist het niet precies dus pakte ik de meetstok en begon de omtrek te meten. Er klopte iets niet, tijdens het meten wist ik het zeker, mijn opmerkzame geest gilde ... het klopt niet.
Mijn vingers tintelden terwijl ik de quilt door mijn handen liet gaan... en ineens wist ik het. Er is maar een reden waarom mijn vingers tintelen en dat is als zij in aanraking komen met een polyester tussenvulling. Verbijsterd staarde ik naar de achterkant van de quilt... er was geen achterkant. Deze quilt bestond niet uit 3, maar uit 2 lagen.
Goede raad was duur. De dame was zo trots op haar quilt, wat moest ik doen? Ik besloot dat te doen wat iedere bezoekster van het QuiltersPalet van ons mag verwachtten. Eerlijk te zeggen dat er iets niet klopte aan de quilt. Natuurlijk met tact... Was het de bedoeling van de dame dat er geen achterkant was?
De dame keek mij verbijsterd aan... oh waarom was er Evy er niet. Ik keek lichtelijk wanhopig. Wat een situatie. Zoveel werk, en het klopte niet. En ineens lachte de dame luidkeels. Haar ogen straalde van pret. Mijn wanhoop loste op, gelukkig de dame zag de humor van de situatie in. En echt waar, heel memorabel, zei zij... ik wist dat ik iets vergeten was...
Een moment om nooit meer te vergeten, en velen zouden er volgen. Maar nooit meer deze, dit was een uniek moment.
Memorabele momenten, ik kan er een boek mee vullen, maar nee, we gaan verder door het pad van 5 jaar.
Want het aftellen is begonnen... nog 8 dagen te gaan.
Tjonge, ik heb nog zoveel te vertellen...
Morgen...
Groetjes,
Petra
Petra
Geen opmerkingen:
Een reactie posten