We wanna go home, oh how we wanna go home

Het zit er bijna op. Nog 1 nachtje slapen en dan maken wij ons op voor de vliegreis naar huis. 3 weken lang hebben wij zo vrij als een vogeltje in de lucht door de VS rondgereden.

Een reis die nu ten einde komt. En het is ook mooi geweest. We verlangen naar ons huisje, de kinderen en Jessie, de winkel, kortom naar ons Nederlandse leventje.
Dit wordt het laatste blogje vanuit de States. We hebben, ver weg van huis, genoten van uw berichtjes via Facebook, Blog en Mail.

De afgelopen dagen zijn wij natuurlijk wel nog op pad geweest. Dwars door Amish County. We hebben stapvoets gereden achter de Amish Buggy's die hier de wegen massaal bevolken.
Het zijn echt supergave karretjes. Ik suggereerde dat wij er best een konden kopen. En ja, zelfs ik snap dat die niet in de koffer past maar er bestaat toch ook nog zoiets als bootvracht?



Evy was het helemaal met mij eens maar vroeg nog wel even waar ik het paard wat die karretjes trekt ging laten. Hmmm, niet over nagedacht. Ik wil geen paard. Ik heb het niet zo op paarden, of koeien, of welk ander dier in een wei dan ook. Leuk op afstand, heel idyllisch en zo, maar niet te dichtbij.
Dat viel mij hier toch al op. De paarden en koeien staan hier heel dicht langs de weg met maar een laag hekje ertussen. Best wel gevaarlijk eigenlijk. Gelukkig hebben wij dat in Nederland beter geregeld Eef, constateerde ik monter.

Peet, ben jij je ervan bewust dat niet iedereen in ons landje zich uitsluitend over de snelweg verplaatst....en dat je in Nederland ook landweggetjes hebt, waar weilanden aanliggen?
Met paarden en koeien en schapen? Ja ja, je hebt gelijk, nu je het zegt, is mij weleens opgevallen inderdaad. Veel te dichtbij, ook in Nederland. Maar die lopen niet pal voor ons over de weg.

   

De indruk zou kunnen ontstaan dat ik meer van een stadse omgeving hou dan van het platteland maar niets is minder waar. Het is alleen dat die dieren in een wei zo groot zijn van dichtbij, daar ben ik een beetje bang voor. Dat is alles. Voor de rest vind ik de omgeving prachtig en ik laat ook meermaals Evy zich een hoedje schrikken door hard STOP te roepen als ik iets moois zie wat ik wil fotograferen.

 Tenminste, in het begin van onze reis. Toen maakte ze nog weleens een noodstop tot ongenoegen van het achteropkomend verkeer. Nu rijdt ze onverstoorbaar door tot een veilige plek om te stoppen en maak ik uiterst tevreden mijn fotootjes.



Over fotootjes gesproken, de laatste Quiltwinkel die wij bezochten was super. Er hingen heel veel mooie quilts en de dames van de winkel waren super aardig. Het waren Amish dames dus daarvan geen beeld maar van de rest natuurlijk wel.

   






   





     





     





   





That's all folks. We are going home.
En we zijn er ons terdege van bewust, we zijn echt super geluksvogels dat we deze mooie trip hebben kunnen maken. Ik sluit af met de meest toepasselijke foto die ik deze reis heb kunnen maken....

 

Groetjes
Evy en Petra
Die vanaf dinsdag gewoon weer lekker aan de slag gaan in ons en uw QuiltersPalet.