De boze doos...

Na alle hectische dagen rondom de beurs in Veldhoven vorige week bedacht ik mij dat ik wel een weekje rustig aan kon gaan doen.Ik bedenk dat in stilte, dus vooral niets tegen Evy zeggen, zij weet namelijk helemaal niets van mijn bedenksels. En dat is maar goed ook, ik kan mij zomaar bedenken dat zij het niet helemaal eens is met een weekje rustig aandoen. Maar wat niet weet wat niet deert ... is mijn motto.

Dus ga ik op mijn gemakkie wat foto's laten zien van de tentoonstelling in Veldhoven.

 

En een nieuwsbrief schrijven met de nieuwe cursussen Kartonnage. Die kunt u morgenavond verwachten.

Oh ja, voor die nieuwe cursussen hebben wij Hilde gevraagd en die heeft ja gezegd. Helemaal geweldig. Voor iedereen die Hilde nog niet kent, zij is geweldig met doosjes en andere vormen van Kartonnage. Wij zijn super blij met Hilde als nieuwe lesgeefster.

En nu ik het toch over doosjes heb, herinnert u zich nog die prachtige showroomdoos met al die mooie kleurtjes Aurifill garen. Die doos ja, nou, ik heb daar wat mee meegemaakt zeg. Evy zou Evy niet zijn als ze ook niet zo'n mooie doos met klosjes zou willen hebben. Heel logisch, volgens Evy behoort dat tot haar secundaire arbeidsvoorwaarden. Toen ik vroeg wat mijn primaire arbeidsvoorwaarden waren ... ja ja, inderdaad, de meewarige blik...

Maar goed, ik ben daar aan gewend inmiddels. Waar ik niet aan gewend ben is boze dozen.

Vrolijk fluitend kwam ik vandaag in de winkel, vastbesloten om rustig aan te gaan doen. Ik begroet zoals gebruikelijk alle aanwezige rollen stof en om gezanik te voorkomen ook maar even de quilts. Die voelden zich wat achtergesteld de laatste tijd.

Een serene rust heerste er en ik schrok mij dan ook het apezuur toen er plotseling een hoop tumult uit de lesruimte kwam. Waren wij een cursus vergeten en zaten er 10 dames zich te verheugen op een leuke workshop... hmmm, nee, die zouden er niet in hebben gekund, ik heb zelf de deur van het slot gehaald.

Een beetje angstig liep ik naar achter, ik ben wel een held maar doe dat het liefst op sokken. Snel keek ik rond, geen mens te zien, geen quilt bewoog. Waar kwam die herrie toch vandaan.

Ik keek eens goed en zag beweging bij de doos. Heel veel beweging bij de doos. Sterker, de doos stond te rammelen van opwinding, de doos was duidelijk heel erg boos.

Mag ik even weten wat er aan de hand is? Waarom maak je zo,n kabaal. Ik kwam er niet doorheen, ferme maatregelen waren vereist, al was het maar om te voorkomen dat Evy mij weer meewarig zou gaan bekijken.

Stil, mond houden nu. Eindelijk bedaarde het kabaal en hoorde ik wat er loos was. De doos was boos. De doos wou niet verhuizen naar ons huis. De doos had uit betrouwbare bron vernomen dat wij bijna niet thuis zijn, dat er een klein pestkopje van een katje in ons huis woonde en dat er een luidkeels blaffend hondje de boel terroriseerde. De doos wou niet met ons mee naar huis.

De doos begon weer te jammeren en de klosjes sprongen zowat uit de doos, zij moesten zich er ook zo nodig mee bemoeien... 252 stemmetjes die gilden dat ze niet wilden. Ik kon er niet tegenop... snel heb ik de groothandel gebeld... sturen jullie nog een extra doos naar ons toe. De doos is namelijk boos en wil niet verhuizen...

En echt waar, de dame aan de telefoon zuchtte meewarig... en gaat nog een doos opsturen.  Eindelijk rust in de tent -:)

Doosjes... prachtig om te maken, mooi om te hebben, maar maak ze vooral niet boos -:)

Groetjes

Petra