De eerste
2 dagen Nadelwelt zitten erop en wat is iedereen enthousiast. Honderden, zo
niet vele honderden, bezoekers hebben wij begroet. Uiteraard waren er erg veel
Duitse dames maar ook ons kikkerlandje was goed vertegenwoordigt samen met
Spanjaarden, Belgen, Fransen, Engelsen en nog wat zo meer landen.
En ik
versta alleen Nederlands en Engels, een beetje Duits lukt ook nog wel, maar dat
is het wel.
Moet u
zich voorstellen, er wordt wat aan mij
gevraagd in het Duits, Sue Daley vraagt tegelijkertijd iets in het Engels en
tot overmaat van ramp vraagt Evy ergens om in het Nederlands. Dat is een
mixbrei van woorden en in mijn hoofd is de vertaalsleutel, ze luisteren niet.
Ik knik eens vriendelijk naar iedereen en kijk wat vaagjes om mij heen. Dat
helpt. Evy geeft Sue en de Duitse dame antwoord, vind zelf wat ze zoekt et voilà, alles is weer geregeld.
Ze
luisteren toch niet naar mijn nedduitengels, dus ik trek mij daar een beetje
van terug. Evy en Sue weten toch al dat ik niemand in zo,n heksenketel versta,
en alle bezoeksters, och , die snappen best dat ik buitenaards ben.
Weet u
wie overigens ook voor geen meter luisteren, hertjes....
Ik zal
het uitleggen. Wij moeten heel vroeg op s,morgens op de beursdagen. Het is een
klein uurtje rijden van ons huisje naar de Beurs en wij zijn slow starters, wij
veren niet bij het eerste ochtendgloren monter uit ons bed, integendeel, wij
hebben wel een uurtje minimaal nodigen wakker te worden en dan nog een uurtje
voor tandjes poetsen etc etc.
Tijdens
het wakker worden zitten wij op ons terrasje, uurtje of 6, nog een beetje
nevelig is het en ineens wordt mijn blik getroffen door iets wat beweegt , een
metertje of 20 bij mij vandaan. 2 prachtige herten , echte,van die grote
bruine. Ik vloog naar binnen om mijn I-padje te pakken om een foto te kunnen
maken. Helaas waren de hertjes niet zo lief om recht in de camera te kijken.
Ik floot
eens naar ze , en ze snapten er helemaal niks van. Echt als een bliksemschicht
gingen ze er vandoor. Ik riep ze nog terug, maar ze luisterden gewoon niet.
Dus heb
ik alleen maar een hele wazige foto van Oost-Indisch dove herten.
En u weet
het, foto,s van de beurs en de tentoonstelling doen wij altijd pas nadat de
beurs is afgelopen. Morgen dus -:)
Tot dan,
Groetjes
Petra en
Evy
Wat een vreselijk stel misselijke herten zeg om niet ff naar jou te luisteren pffffff :-) enne de rust snapt jou wel hoor:-) :-) :-) nog een tof dagje:-) :-)
BeantwoordenVerwijderenAhhh dat die hertjes niet naar jou luisteren .... had je ze misschien nog aan het quilten gekregen :-)
BeantwoordenVerwijderenTrouwens wat is die quilt met die rode rand die achter Sue hangt toch een plaatje !!
Oja groetjes aan Sue leuke foto:-) :-)
BeantwoordenVerwijderenpiep
BeantwoordenVerwijderennog een fijne beursdag meid,
En heerlijk zo geconfronteerd worden met de natuur, zo wordt een mens niet elke ochtend wakker.
knufje mieke
Het klinkt allemaal erg geslaagd! Een goede terugreis toegewenst!
BeantwoordenVerwijderenLeuk verhaal!
BeantwoordenVerwijderengroetjes van Marijke
Volgens mij wilden die hertjes niet leren quilten. Tja, dat heb je soms. Maar nog fijne dagen en mooi weer.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Marjolein uit Zoetermeer
LOL ik schiet ook helemaal klem als ik van taal naar taal moet switchen, in 1 zomer naar 2 verschillende landen gaan is niet te doen, ik gooi dan alles door elkaar. Ben benieuwd naar de foto's, onscherper dan de hertjesfoto's kan haast niet.
BeantwoordenVerwijderenHaha, van de ene taal naar de andere, wie kan dat wel vlotjes ?
BeantwoordenVerwijderenMet handen en voeten en een glimlach erbij, kom je ook een heel end.
Leuk die hertjes ( ook al zijn ze vaag) zo op de vroege ochtend.
grtjs Mieke