Tuesday therapy

Voor iedereen die ooit van plan is om naar Houston te gaan en zich afvraagt of er wel voldoende quiltwinkels zijn, ik kan u geruststellen, die zijn er. En als u Evy meeneemt vindt u ze allemaal, echt waar. Nu is het wel zo dat wij niet graag apart van elkaar op vakantie gaan dus u krijgt mij erbij maar dat is alleen maar een extra voordeel.

Ik ontdek namelijk heel veel andere dingen, en nee, die zijn niet allemaal gerelateerd aan eten. Hoewel ik moet zeggen, dat valt in Houston nog niet mee om te negeren. Overal, , echt om de paar meter is er een etenstentje . Van Mac Donald, Kentucky Fried Chicken en de Pizzahut tot de Chinees, Italiaan, Grill en steakhouses. En alles wat je maar kunt bedenken daar tussen in. Oh jee, ik dwaal af, ik had het over quiltwinkels.

Vandaag bezochten we er 3.

Volgens Evy hadden dat er ook 4 kunnen zijn maar ik heb wat tijd verbruikt aan andere zaken. Oftewel ik heb geanimeerd gekeuveld met dames die in die quilltshops aan het workshoppen waren. Ze noemen het daar alleen geen workshops maar therapie.  

De dinsdag therapie om precies te zijn. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Zou het echt zo zijn dat de ziektekostenverzekering in Amerika quiltworkshops als rustgevende therapie vergoedden? Ik besloot in mijn beste Engels, en dat is erger dan het Engels van Louis van Gaal , eens te informeren hoe dat zat. In gedachten was ik al op bezoek bij Mark in het torentje, u weet wel , Mark, onze Minister President. Tsja, ik moet ook altijd een beetje lachen als ik mij dat realiseer, maar goed, Mark zou vast niet achter willen blijven bij Obama. Als die quilttherapie vergoedde gaat Mark het ook doen, vast en zeker.

Dus ik informeerde eens beleefd of ze naar de dokter waren geweest en hoe vaak de therapie werd vergoed, 1 x per week, meerdere keren per week? De dames keken mij eerst aan alsof ik ze een oneerbaar voorstel had gedaan om mij vervolgens te verzekeren dat ze geen therapie volgden, ze noemden het alleen maar zo. Aha, u bent gewoon normaal, hebt geen depressies of iets dergelijks? Zij verzekerden mij dat ze volkomen normaal waren. Evy greep in en merkte op dat de dames natuurlijk wel geïnfecteerd waren met het quiltvirus. He gelukkig, de dames waren weer vrolijk en ik besloot verder te vragen. 

Maar nog voor ik 1 woord kon zeggen sleepte Evy mij mee naar buiten. 

Op naar de volgende quiltwinkel met de ietwat vreemde naam Cactus quilts. Ik vind die prikkende dingen niet gelijk te rijmen met alle mooie aaibare stofjes maar toen wij er eenmaal waren begreep ik wel waarom het zo heette. 

Er was een cactus op de buitenmuur van de winkel geverfd. Ik vroeg de eigenaresse waarom cactus, waarom geen mooie zachte orchidee, of vrolijke boterbloem maar ook hier begreep men mij kennelijk niet. na drie keer herhaald te hebben wat ik bedoelde greep Evy in, wees op een enorme echte cactus in de tuin voor de winkel en verzocht mij op te houden met in het Nederlands vragen te stellen, ik maakte mensen alleen maar in de war. Ietwat verbolgen besloot ik mijn mond te houden en wat rond te kijken. En dat leverde mij een schat op, zo,n prachtige panel zag ik , echt super. Een Sesamstraat panel voor Jessie. Ik zou er een mooi patroon voor kunnen bedenken en dan Evy lief....hmmm Elly??? Ja he 😄

Terstond besloot ik mijn verbolgenheid op te schorten en vroeg of ik het panel kon kopen. Wel, als ik iets in 3 dagen Amerika heb geleerd is dat alles te koop is. Het panel werd van de muur getrokken en in mijn handen geduwd, yes yes, everything is for sale. Ook Evy slaagde weer goed,meen mooi modakoffertje mag mee naar huis en nog wat dingen die wij niet hebben.Tevreden gingen wij verder op pad, naar de derde winkel op de route naar Galveston.

Het is namelijk niet zo dat wij zomaar rondrijden, dan zouden we allang in Mexico zitten. Nee, wij hebben een plan. Zo wilde ik vandaag naar de zee en onderweg stoppen wij waar het zo uitkomt. Het komt altijd zo uit dat Evy de quiltwinkels tegenkomt, ik verwonder mij daar weleens over, heel knap van haar. 

Maar die quiltwinkels zijn wel het bezoeken waard, niet zozeer om hun assortiment quiltartikelen , die verschilt niet zo heel veel van wat de quiltshops in Nederland u te bieden hebben, maar wel door hun inrichting en de aardige mensen die wij overal ontmoeten.en de quilts zijn ook de moeite van het kijken waard.

Een collage van wat wij allemaal mochten bekijken.

En weet u , de Texanen zijn echt trots op hun staat. In iedere quiltwinkel kwamen wij dezelfde quilt tegen. Texas is blijkbaar the place to be, volgens Texas.

Ik heb nog veel meer foto,s gemaakt maar ik ben ergens achter gekomen.

Er zit een nadeel aan het schrijven van een blog over alles wat we meemaken. Het blog is te kort. Ik heb nog zoveel te laten zien maar dat moet even wachten tot morgen. Dan gaan wij naar het Texas Quilt Museum en museums zijn per definitie niet bijzonder boeiend om over te bloggen. Dus morgen vertel ik gewoon verder over vandaag 😄

Wordt vervolgd