vrijdag 16 augustus 2013

Home Sweet Home

We zijn weer thuis. Monkey is weer helemaal blij, Subbie is zomaar luid mauwend ons komen begroeten, alles is vertrouwd. Dat is volgens mij het allerbeste van vakantie....thuiskomen. 

Maar we hebben absoluut genoten, van alles. Van de meer dan prachtige quilts op het festival van quilts in Birmingham. Waar ook ons landje was vertegenwoordigd. Een prachtige sterrenpracht van Marleen Wijn.



Van de antieke quilts in het American Museum in Engeland 



Van de heerlijke antiekzaakjes


Van onze aankopen, die we nog moeten fotograferen -:)

Maar vooral van de tijd voor elkaar, het opdoen van nieuwe ideeën en ....van het thuiskomen.

Morgen zijn wij weer aanwezig, heerlijk in ons en uw Quilterspalet -:) 

Groetjes
Evy en Petra 

woensdag 14 augustus 2013

Van Haunted House tot Downtown Abbey

Ons avontuur was natuurlijk begonnen toen wij tegen de receptioniste van de niet nader te noemen hotelketen vertelde dat wij niet langer gebruik wenste te maken van hun accommodatie. Zo gezegd , zo gedaan, zonder reserveringen besloten wij per dag een onderkomen te zoeken. En het ging geweldig. 

Ons onderkomen op de eerste dag van ons avontuur was top, een heerlijke hotelletje in Bath. De tweede nacht brachten wij door in Bradford on Avon. Ook al fantastisch. 

En toen ging het mis. Overal waar wij informeerden was het vol. Evy belde en belde...no, no room, full



Ik begon mij al een beetje zorgen te maken maar net op tijd vonden wij een onderkomen. Geen huisje of cottage maar een hotelletje met de aansprekende naam Ship and Bell . Heel aardig, mooi, keurig, niks op aan te merken. Maar we waren op avontuur, en dan zoek je toch net even iets anders.

Dus vandaag hadden wij ons vast voorgenomen, we willen een ouderwetse B&B. Daar gaan we voor. 

We vonden een B&B . Het zag er prachtig uit. 

Alert alert alert 

Eventjes wachten met verder lezen tot morgenochtend als u goed wilt slapen vannacht.

Het zag er zelfs schitterend uit. Wij keken elkaar eens aan, knikten elkaar toe en openden de deur die ons toegang zou verschaffen naar ons onderkomen voor de nacht. En wij stonden stokstijf stil. Achter de deur bevond zicht een naargeestig halletje met een soort receptie. En geloof het of niet, maar wij waanden ons rechtstreeks in het motel uit de film Pschyco van Alfred Hitchkok . 

Wij keken elkaar eens aan, knikten elkaar toe en draaiden ons om, en stonden stokstijf stil. Uit het niets was er een man opgedoken die ons vroeg of wij een kamer wilde.  En geloof het of niet, de man leek als twee druppels water op Norman Bates, de enge hoteleigenaar uit bovengenoemde film.

Om niet geheel onbeleefd over te komen bevestigde wij zijn vraag, we zochten inderdaad een kamer. Maar we wilden de kamer wel even zien. De man bekeek ons nauwkeurig en verklaarde dat het nergens voor nodig was, hij had de mooiste kamer van heel Engeland voor ons. Wij hielden echter voet bij stuk, na het debacle bij de niet nader te noemen hotelketen willen wij eerst de kamer zien. De man weigerde, tot 3 x toe, hij hadde mooiste kamer van heel Engeland, die hoefden wij niet van te voren te zien.

Wij keken elkaar eens aan. En waren het met elkaar eens...hier gingen wij niet overnachten. Wij vertelden de meneer dat wij verder wilden kijken en draaiden ons om naar de deur. En geloof het of niet, de man begon te schreeuwen, hij had de mooiste kamer van heel Engeland, die moesten wij nemen.....

Evy was heel resoluut, wij moeten niets, wij gaan ergens anders kijken. Onderweg naar de auto liep de man ons achterna, hij had de mooiste.....

Snel reden wij weg, de man was wellicht een beetje in de war, en hij was vast geen nare man, maar wij waren erg opgelucht dat wij weg waren.

Maar we hadden nog steeds geen onderkomen en het begon toch al wat later te worden.
En ons ipadje werd leger en leger. En ik riep linksaf terwijl wij rechtsaf moesten. En toen rechtsaf terwijl wij linksaf moesten. Wanhopig keek ik eens om mij heen, het was hier wel mooi. Evy keek ook eens om zich heen en concludeerde....we zitten hier op een privéweg. We mogen hier helemaal niet komen. En terwijl wij bedachten hoe we konden keren doemde er iets voor ons op. Iets geweldigs. Iets ongelooflijks moois.



Eef, we zijn door een  tijdbariere gereden, we zijn in de tijd beland van Downtown Abby. Evy keek mij een aan met een meewarige blik. We rijden door naar de oprit en daar draaien we, was haar reactie op mijn tijdreis. Oke, doen we. En geloof het of niet, opeens viel mijn blik op een piepklein bordje....hotel.

He Eef, dit is een hotel, zullen we vragen of ze een heel klein kamertje vrij hebben? Evy keek een beetje bedenkelijk , terecht, ik vermoedde zo dat ook iniminililipietepeurige kamertjes extraordinaire prijzen zouden hebben in dat kasteel. 

Ach , vragen kan geen kwaad. Kom op, we gaan informeren wat een nachtje slapen hier kost. Wij wandelden de indrukwekkende hal binnen. Een zeer vriendelijke dame nodigde ons uit om plaats te nemen en informeerde wat zij voor ons kon doen. Wij willen graag een kamer voor vannacht maar willen wel weten of ons budget dat toelaat. De dame noemde de prijs en stomverbaasd keken wij elkaar eens aan. Is dat per uur of per nacht ? het was echt de prijs per nacht verzekerde de dame ons. 

Wij keken elkaar eens aan en besloten ons verblijf in Engeland hier te eindigen. Heeft u ook voor 2 nachten een kamer? Ja hoor, geen probleem. Wij blijven 2 nachtjes hier. Het is hier geweldig -:)



Groetjes
Evy en Petra

maandag 12 augustus 2013

Lampjes en ander oud spul

Een nieuwe dag , nieuw avonturen. Ons autootje brengt ons overal waar we heen willen. Zonder gesputter of gekreun. Ons autootje vraagt niet veel van ons, alleen af en toe wat benzine. En ons autootje is zo attent om op tijd aan te geven dat zij dorst heeft. Ik begrijp ons autootje, ik let goed op haar signaaltjes. En ik zie gelijk als zij geel licht geeft. Dan weet ik, even stoppen bij het benzinestation.

Dat weet ik als ik zelf rijd, dan heb ik een innig contact met het dashboard en zie direct alle lampjes aangaan. Maar ik rijd niet in Engeland. Ze rijden daar heel vreemd andersom. Mijn hersentjes kunnen niet vreemd andersom denken. Evy haar hersentjes kunnen dat wel dus die mag rijden. We willen namelijk wel heelhuids weer thuiskomen. 

Maar helaas heeft Evy een gebrek, ze ziet niet dat er lampjes gaan branden op het dashboard. En omdat ik niet rijd en het veel te druk heb met naar het andersom rijdende Engelse verkeer te kijken mis ik die signalen ook. Tot het mij opeens opviel...Eef, je hebt bijna geen benzine meer, het gele lampje brand. Evy maakte zich niet zo druk, bij het eerstvolgende benzinestation zouden we tanken. Maar het eerstvolgende benzinestation kwam maar niet....nog steeds niet, nog niet....hèhè, het kwam. Opgelucht wilden we gaan tanken. Ik keek, keek nog eens....



Gelukkig was er vrij vlot daarna nog een benzinestation die wel ons autootje van benzine kon voorzien. Ik nam mij voor om beter op ons autootje te letten, Evy kan ook niet alles tegelijk doen en we gingen verder op pad.

Op antiekjacht. Ja u leest het goed, op antiekjacht. Wij hadden her en der nogal wat adressen bemachtigd van antiekzaakjes en zouden beginnen in Dorchester.    

Daar was een hele grote loods waarin wel 60 verschillende antiekwinkeltjes hun waren uitstalden. Het was echt heel groot met heel veel oude dingen. Erg veel oude dingen, de Engelsen nemen het begrip antiek nogal ruim.




Zo zagen wij een oude quilt, niet antiek, gewoon oud. Er had een tijdje een muizenfamilie in gebivakkeerd. Die hadden er wat artistieke gaten in geknabbeld en wat muizenluchtjes in achtergelaten. En voor die oude quilt wilde men heel veel nieuw geld hebben. 



Wij hebben de quilt aan de verkoper gelaten en struinden verder.

Opeens zagen wij iets leuks. Wij hadden er wel even voor nodig om erachter te komen wat het was maar toen wij dat eenmaal wisten vonden we het leuk. 


Oude needletreaders, draad door de naald trekkertjes. Die hebben wij natuurlijk wel gekocht.

Wij waren erg lang aan het struinen geweest en hadden nog geen slaapplek voor de nacht. Dat werd nog een heel verhaal, maar niet nu -:) Ik lig op een bed dit blogje te tikken dus het is goed gekomen, daarover later meer. Nu ga ik slapen, ik ben doodmoeeeeeee.

Groetjes
Evy en Petra 


Ontdek je plekje

Vanmorgen werden wij tevreden wakker, althans Evy werd tevreden wakker. Ik sliep en droomde mooie dromen over verre ontdekkingsreizen door world wide good old England. Zachtjes hoorde ik mijn naam...Peet , wakker worden, we gaan ontbijten. Ik keek eens op mijn ipadje.....schoot overeind en vroeg wanhopig waarom ik in hemelsnaam, op vakantie, notabene op zondag, om 8.00 uur werd wakker gemaakt.

Het is al 9 uur, kom op, we gaan op stap. Ik keek nog eens op mijn ipad, 7.55 uur. Niet eens 8 uur. Na wat over en weer gewelles, nietus hadden we het door, ik had gelijk, Evy had haar horloge niet op de Engelse tijd gezet. Mijn ipadje is wat bijdetijdser, die past zich vanzelf aan bij eigenwijze Engelsen, die alles net ietsjespietje anders doen dan de rest van de wereld.

Maar goed, ik was inmiddels wakker dus op naar het ontbijt. Ook dat doen ze in leuke hotels heel anders dan in de niet nader te noemen hotelketen. Een vriendelijke jongeman informeerde of wij een full breakfast wensten. Heel vriendelijk zeiden wij nee. Wij zijn wel op het avontuurlijke pad dezer dagen maar worstjes, bonen, bacon en gebakken ei in de ochtend horen daar niet bij. Tevreden knabbelend aan onze toast met jam begonnen wij de dag.

Wij hebben in onze auto navigatie. Maar wij besloten daar geen gebruik van te maken. We waren tenslotte op de avontuurlijke manier aan het reizen. Nee, niks navigatie, we tikten op ipadje in waar we wezen wilde en namen onze eigen kronkelweggetjes door het Engelse heuvelland. Op naar Bath, naar het American museum. 

En toen waren we de weg kwijt....ipadje was zijn verbinding kwijt. We waren niet echt verdwaald natuurlijk, ik verdwaal nooit, ik weet soms eventjes niet waar ik ben. Ik riep links, rechts, rechtdoor,  zoals het mij goed leek en Evy stond,plotsklaps stil. Op een erf. Met een huisje erop. Ze begon de auto al te draaien toen ik ineens een iniminililipietepeurig bordje zag staan. B&B. 


He Eef, daar kunnen we slapen vannacht, kom dan gaan we vragen of ze plek hebben. Wij klopten aan. Ja u leest het goed, klopten, er was geen bel te bekennen. Een aardige meneer deed open. Yes, he had a room, but only for 1 day. Oke , ik wil morgen toch verder op avontuur, dus 1 dag is prima.

En zo hadden wij ons onderkomen voor de nacht al geregeld, want ik ben op de avontuurlijke weg maar wens wel een comfortabel bed te vinden. Aan alles zitten grenzen natuurlijk, ook aan avontuur -:)

Verder op weg naar het American museum. En wat wij daar hebben gezien....echt prachtig. Alleen al de omgeving, schitterend.




En dan hebben ze daar ook nog heel veel oude quilts. Ik ga gewoon wat foto,s laten zien, dan kunt u meegenieten.








Mooi hè. Ik heb nog veel meer foto,s maar die komen een andere keer. Oh, ik heb heel netjes gevraagd of ik foto,s mocht maken en dat mocht. We mochten alleen niet flitsen maar dat kan ipadje sowieso niet dus dat kwam mooi uit. 

Morgen gaat ons avontuur verder....waarheen, geen idee, we genieten volop -:)
Groetjes
Evy en Petra  


zaterdag 10 augustus 2013

Reisverslagje

Reisverslagje

We zijn inmiddels al een paar dagen onderweg en het wordt tijd voor een reisverslagje. Al die faceboekberichtjes zijn wel leuk maar het blijft een beetje behelpen. 

Toen wij woensdagochtend vroeg vertrokken, de bedoeling hadden vroeg te vertrekken, echt waar heus de intentie hadden vroeg te vertrekken....toen wij woensdagsmiddag vertrokken waren wij zeer goed gestemd. Heerlijk een ruime week er tussen uit.

Na een ritje naar Calais gingen wij ons moede hoofd te rusten leggen. In een hotel van en niet nader te noemen hotelketen. De dame aan de balie heette ons hartelijk welkom, en of wij niet wilden zoeken of vragen naar de airconditioning , die was er niet.

Optimistisch bedachten wij, dan zetten we het raam open......optimistisch deden we het raam weer dicht, zo heel warm was het toch niet......misgegokt, zo heel warm was het wel en het hotel lag schuin tegenover een soort disco. Dus of bloedheet, of herrie....kiest u maar -:)

Wij doen niet zo heel moeilijk, de dame achter de receptie was heel aardig, het was maar voor een nachtje,  het ontbijt prima, geen gemiep.

Op naar de Ferry, wat een immens groot terrein, waar moesten we in hemelsnaam zijn. Ik raak dan al vlug in paniek, Evy niet. Die zorgt er kalm en rustig voor dat we met auto en al op de boot komen, en niet geheel onbelangrijk, er ook weer af.

Op naar Birmingham. Wel, het kan aan mij liggen maar ik was onaangenaam verrast door Birmingham. De hele stad is naar mijn gevoel een bouwput. Met behulp van ipadje,kwamen wij bij ons hotel. Een hotel van dezelfde niet nader te noemen hotelketen.

Waar wij in Calais nog wel de humor inzagen van een piepklein kamertje zonder airco en met veel lawaai konden wij hier in Birmingham absoluut niet meer om lachen. Kamer was nog kleiner, airco maakte heel veel herrie en deed niet meer dan dat en het raam kon maar op een kiertje open. Tel daar het werkelijk oneetbare ontbijt, het ontbreken van welke faciliteit dan ook en het ongeïnteresseerde personeel bij op en je hebt een indruk. 

Maar dit hotel was niet geboekt voor een nachtje, nee, wij zouden hier 7 dagen blijven.....echt niet, dat gaan we niet doen. De dames aan de receptie vonden het best dat wij uitcheckten. Nee, geen restitutie, daar deden ze niet aan....de niet nader te noemen hotelketen krijgt nog bericht van ons....

Maar we waren naar Birmingham getogen voor het Fesival of Quilts , daar zijn wij natuurlijk wel heen geweest. Geen 2 dagen zoals wel de bedoeling was, maar in 1 dag hebben wij wel ontzettend veel moois gezien. 

Geniet u mee? Helaas lukt het mij niet goed om foto,s te plaatsen, meer volgt als wij thuis zijn

En nu zit ik op een heerlijke hotelkamer, in een heel klein dorpje vlak voor Oxford te genieten van onze vakantie. Wat wij morgen gaan doen, nog geen idee. Waar wij morgen slapen, ook geen idee. We zijn op de bonnefooi aan het reizen, niets is gereserveerd, we zien wel. We zijn helemaal vrij -:)

Groetjes 
Evy en Petra  

        Lieve mensen, We gaan het weer een keer doen... onze beroemde gra...